માણસાઈના દીવા/પહેલી હવા
| ← બાબર દેવા | માણસાઈના દીવા પહેલી હવા ઝવેરચંદ મેઘાણી |
૧. કાળજું બળે છે → |
આ પ્રકરણને આપ અહીં સાંભળી પણ શકો છો. |
પાંચ દિવસની જંગમ વિદ્યાપીઠ
પહેલી હવા
આગલાં પાનાંમાં જે લખ્યું છે તે તો મહારાજના શ્રીમુખેથી સાંભળ્યું તે પરથી આલેખ્યું. માનવપાત્રો અમુક પ્રકારના કલ્પી લીધાં. એ ભોમકા, એ ગામડાં, એ ખેતરાં, નહેરાં ને કોતરો, પણ કલ્પનાસૃષ્ટિમાંથી ઉતાર્યા.
'અવાસ્તવિક તો નહિ હોય ?': શંકા પડી. એ ધરતી અને ધરતીના સંતાન નજરે નિહાળવાં જ જોઈએ. એ મહીકાંઠો કદી ભાળ્યો નહોતો. મહારાજને વીનવ્યા કે, એ પ્રદેશ દેખાડો. એમણે નોતરું દીધું. હું અને 'ભારતી સાહિત્ય સંઘ'ના સંચાલક શ્રી ઈશ્વરલાલ દવે મહારાજની સાથે ચાલ્યા. પહેલો મુકામ બોચાસણ પડ્યો.
- ૧. કાળજું બળે છે
- ૨. કરડા સેવક નથી
- ૩. ’નિર્મૂલી’ અને સરકાર
- ૪. પગને આંખો હોય છે
- ૫. લક્ષ્મી સ્વપ્નામાં આવી
- ૬. મોતી ડોસા