નિહારિકા/આશા

વિકિસ્રોતમાંથી
← ચોર ઊભા નિહારિકા
આશા
રમણલાલ દેસાઈ
જોગીને સંદેશ →


આશા


૦ ગઝલ o

સનમના ચશ્મમાં દીઠી
ઝબકતી રૌશની મીઠી;
જિગર વાર્યું રહે શાનું?
ગયું એ ઊઠી પરવાના !
 
જિગર જોડે બદન દોડે,
પૂછે માશુક ક્યાં પોઢે !
સૂવા માગે સનમ સોડે !
અમે મિસ્કિન મરવાના.

મરીશું તો ભલે મરતા;
જિગર અંગાર છો ખરતા;
ન વારો કો દીવાનાને,
અમે બસ ઈશ્ક કરવાના.

સનમના હાથમાં પ્યાલી,
અજબ સમશેર ત્યાં ચાલી.
ઝૂકી તલવારની ધારે
અમે બસ પ્યાલી ભરવાના.

ભલા શી માૈતની ભીતિ?
સનાતન પ્રેમની રીતિ :

કબરની મિટ્ટી માંહેથી
પ્રણયપલ્લવ ઊછરવાના.

બની ગુલ મોગરો લાલા,
ચમેલી કે બકુલમાલા,
કઠિન માશુકની છાતી
ઉપર આશક ઊતરવાના.

ઝુકાવી કિશ્તી ભરદરિચે
અમો પાગલ નહીં ડરીએ,
સનમ-દિદારની આશા
તણા દોરે જ તરવાના,

ન પરવા કિશ્તી છો ડૂબે;
ભયાનક વારિ છો ચૂમે;
રસીલું નામ માશુકનું
અમે અંતે ઊચરવાના.

ન સિંધુ: એ જીવનવારિ!
ન મૃત્યુ : એ અમર ક્યારી !
સનમને ઓળખી હૈયે
મરીને બસ ઊગરવાના.

મરી જાશું, મટી જાશું,
જગતમાંથી ફીટી જાશું;
સનમની યાદમાં મરતાં
સજીવન સ્નેહ ઝરવાના !