ઘરમાંથી આવીને એણે કહ્યું: “આને કંઈ કહેવું છે ? મારું કહ્યું તો કરતો નથી ને ઊલટા જવાબ આપે છે. ચંપક મને તો ગાંઠતો જ નથી ! “
મારી લગામ ખસી ગઈ ને ચંપકને બેં ચખાડી દીધી. “કેમ અલ્યા, શું સમજે છે ?”
ચંપક બોલ્યો નહિ. આંખમાં આંસુ આવ્યાં. ર્તે બહાર ચાલ્યો ગયો. ચંપક મોટો હતો ને સમજુ હતો.
બીજે દિવસ તે મારી પાસે આવ્યો ને ખુલાસો કર્યો કે એની બાનું કહેવું તદ્દન અતિશયોક્તિ ભરેલું હતું. પોતે કહ્યું કરતો જ હતો, પણ બાને બહુ અધીર આવી ગઈ હતી.
મને ચંપકની માફી માગવાનું મન થયું પણ ન બની શક્યું મારા મનને ઘણું દર્દ થયું.
❊❊❊
જીવી ને રસુ ને વસુ કૂંડીમાં નાવા પડેલાં. અરધો એક કલાકથી પડેલાં હશે. પણ હું ગામમાંથી આવ્યો ને એની બાએ કહ્યું: “આ ક્યારના બે કલાકથી નહાય છે ને નીકળવાનું કહું છું પણ નીકળતાં નથી.”
મેં કહ્યું: “ચાલો, નીકળી જાઓ ઝટ ! ઝટ નીકળો.:
પણ છોકરાંઓ નહાવાની મજામાં હતાં. મને ગુસ્સો આવ્યો. મગજ તપ્યું ને મેં તેમને ખેંચી ખેંચીને બહાર કાઢ્યાં ને ધક્કા મારીને દૂર કર્યાં. તેમનાં બાવડાં વીંઝી નાખ્યાં.
તેઓ હસતાં હતાં તેનાં રડતાં થઈ ગયાં.
કોઈએ કહ્યું : “ભાઈ, એ બિચારાં હમણાં જ નહાવા પડ્યાં
