પૃષ્ઠ:Adhunik Bhakti Pado and Kavitao.pdf/૧૦

વિચારો કૈં એવા ઉર પર અરે! ઉદ્ભવી રહ્યા,
ગતિને, વૃત્તિને, વિમળ મતિને મૂંઝવી રહ્યા,
અનેરા એ ધ્યાને સમય પણ લાંબો વહી ગયો,
અને જોતાં જોતાં પથ સકળ પૂરો થઈ ગયો.

અનુષ્ટુપ

ગંભીર શોર ઓચિંતો, પૌરોના કર્ણમાં પડ્યો!
સહસા ઝબકી જાગ્યું, ચિત્ત ધ્યાન તજી અહો!

હજારો આશિષો લેતો, પ્રણામો કોટિ ઝીલતો,
પ્રવેશ્યો સંઘ શાંતિથી, પૂરે સિન્ધુપ્રવાહ શો.

અજાણે અગ્રગામી એ, વહાલીનો વાસ લક્ષતો,
વિશ્વને ભૂલતો ચાલ્યો, અંતરે કૈંક કંપતો.

શાર્દૂલવિક્રીડિત

ઊભી બહાર યશોધરા કર વિષે માળા ગ્રહી પુષ્પની,
ઓચિન્તાં જલબિન્દુઓ નયનમાં આવી જતાં રોકતી;
શા સંબોધનથી સમાદર કરું? એ અંતરે શોધતી,
જોતી નાથ ભણી, ઘડી શરમથી ને નેત્ર મીંચી જતી.

[અનુષ્ટુપ]

દૂરથી દોડતો આવી, પતિ પાયે પડી ગયો,
"હાં હાં વ્હાલા!" તણો મીઠો શબ્દસત્કાર સેવતો.

જાગતી મૂર્ચ્છના જોતી, સ્તબ્ધ શી સુંદરી કને,
દબાતા કંઠથી અંતે, ધ્રૂજતી રસના વદે.

[શિખરિણી]

"ક્ષમા દેજે દેવિ! કંઈક અપરાધ તુજ કર્યા,