પૃષ્ઠ:Adhunik Bhakti Pado and Kavitao.pdf/૧૧

"વડા વજ્રે વીંધ્યું, ઉરસુકુમ આ કોમળ અહા!
"ત્યજીને સૂતેલી કઠિન બની દૂરે વહી ગયો,
"દયાળુ આત્મા એ તુજ પર ખરે નિર્દય થયો!

"હજારો સંતાપો સુદૃઢ હ્રદયે તું સહી શકી,
"અને જોતી મારો પથ, ધૃતિ અનેરી ધરી શકી;
"અમૂલો એ તારો સરલહ્રદયે! સંયમ ખરો,
"મહા યત્ને યોગી થકી ન પણ જે સાધિત થયો.

[શાર્દૂલવિક્રીડિત]

"યોગી હું વનમાં બન્યો, ગૃહ વિષે તું હા! બની યોગિની,
"ઊંડા સંકટ સિન્ધુને તરી તરી તું પાર પામી ખરી;
"વ્હાલી તું હતી પૂર્વમાં, હ્રદયથી વ્હાલી વિશેષે હજી,
"હા! જુદી રહી તોય સંગ ચડતાં ઊભી સમીપે રહી!

"વ્હાલું વિશ્વ સમગ્ર આ હ્રદયને, વ્હાલાં પશુપંખીઓ,
"વ્હાલાં બાળક વૃદ્ધ, ને તરુણ સૌ સૃષ્ટિતણાં માનવો;
"તો વ્હાલી નહિ કેમ તું સખિ! મને સાધુત્વથી શોભતી,
"વ્હાલીના જ વિશેષણે ઉર ચહે સંબોધવા સ્નેહથી.

[અનુષ્ટુપ]

"અમોલી ભેટ લાવ્યો હું, તે તારે ચરણે ધરું,
"ક્ષમાની ભાવતી ભિક્ષા, યાચતો ઉર પાથરું,

"દયાનાં દિવ્ય કૈં સૂત્રો, ધ્યાનથી મેં અનુભવ્યાં,
"સાક્ષાત્કાર ખરો તારે, અંતરે જોઉં છું અહા!

[શિખરિણી]

"ભલે હું સંસારી મટી પ્રબળ ત્યાગી બની ગયો,
"પરન્તુ એ ઊંચા પ્રણયપથથી ના ખસી ગયો;
"ચળું જો એથી તો ઘટિત નહિ બુદ્ધત્ત્વ મુજને,