પૃષ્ઠ:Adhunik Bhakti Pado and Kavitao.pdf/૪૯

કૃષ્ણકળી

ઝવેરચંદ મેઘાણી

ગામનાં માણસ મૂરખાં રે
એને કાળવી કે'તા રે
હું કહેતો કૃષ્ણકળી, કૃષ્ણકળી
કૃષ્ણકળી રે
હરિની કૃષ્ણકળી રે

દીઠી વૈશાખને દા'ડે
સીમને કૂબે
બાપની વાડી રે
માથે કાંઈ ઘૂમટો નો'તો
ખંભે કાંઈ સંગટો નો'તો
ઝૂકાઝૂક ઊડતો ચોટો મોકળો
એની પીઠ પછાડી રે

કાળી ! મર દેહડી કાળી
મેં તો જોઈ આંખ બે કાળી

બીજું કાંઈ દેખવું નો'તું
આંખ બે કાળી
હરણાંવાળી રે
આંજ્યા વિણ આંખ બે કાળી રે

ગામનાં માણસ મૂરખાં રે
એને કાળવી કે'તા રે