ગિરિકોકિલ
નરસિંહરાવ દિવેટિયા
ઓ ગિરિકોકિલ !તું,
શું અદ્ભુત રેલે ગાન, ઓ ગિરિકોકિલ !તું,
તુજ ગૂઢ અર્થનું જ્ઞાન પામું ન કો દિન હું.
મેઘ શિખર છૂપી ચંદા વ્ચરસે સ્મિત-અમીધાર અનન્ત રે,
ને ગિરિ, તરુમ, જળ મત્ત જ ઘૂમે, -હેવું ગાન રેલંત,
ઓ ગિરિકોકિલ !તું,
લતામાધવી- ઉછંગ ઉછળી કળી રમે લાગજળ રે,
સુગન્ધ ને સ્મિત ચોગમ વેરે,-હેવી મધુરરવધાર
ઝરે,ગિરિકોકિલ ! તું.
ટિટ્ટૂ ટિટ્ટૂ ગાન કુંડાળે ભમતું નભમોઝાર રે;
ગિરિશૃઙ્ગોમાં ધ્વનિ મધુરો દઈ રમ્ય રજતરણકાર
કરે,ગિરિકોકિલ ! તું.
મધ્ય રજનિ ચાંદનીમાં ચળકે, સાગવાને ગૂંચવાયું રે,
ધુમસ રૂપેરી તે પર તરતું ગાન ચમકતું આવ્યું,
જો ! ગિરિકોકિલ ! તું.
પ્રિય સહચરીને શું તું સોધે ગાન ગાઇ વનવનમાં રે ?
તે થકી શું કંઈ મધુર ગાનને રંગે ભાવ કરુણમાં,
ઓ ગિરિકોકિલ ! તું.
અવિરત મધુરા ગાન તણી તુજ કવિતા કદી ન સૂકાય રે,
એ અદ્ભુત ગુણ ક્ય્હાંથી સાંપડ્યો ? મધુર જ મધુર જ ગાય,
ઓ ગિરિકોકિલ ! તું.
