દુહા.
નીલ નરકું નહિ જાનિયો, તાકો નામ અજાન;
દશકંધ જાન તું દિલ બિખે, બાનરકો બિખાન. ૧૪૫
સહસ્ત્રાર્જુનકી પેશકશ, લ્યાયો નીલ ગુનગ્રામ;
નિરખ્યો નિલમનિ નમ્રમે, નીલ ધરાયો નામ. ૧૪૬
લાયક લછમન સારખે, પ્રીતે રખે જે પાસ;
ઓલખ લો તુમ આપસેં, બસસેં તોરે બાસ. ૧૪૭
રાવણ–કહેરે લછમન કોન હે, જાકો કરે બિખાન;
જૂઠી બાત જલ્પે યહાં, તો પરઠે તુજ પ્રાન. ૧૪૮
કવિત.
અં–સુમિત્રાજીકો નંદન, જગતકો હે બંદન;
દુષ્ટકો નિકંદન ચંદનતરુ, સિદ્ધ સછાકો;
રઘુબહરકો બીર, ધર્મકો ધુરંધર ધીર;
શુદ્ધ હેં શરીર સત્ય, જતિ જોગ દછાકો;
નરપતકો નાયક, સબ ગુનમેં લાયક;
સાયક કવિ સામલકો, પૂર્ન પ્રીત પછાકો;
આપ ઘેર જાય પૂછ, બૂઝ લછમનજીકો;
કાન નાક છેદે તેરી, બેન સૂર્પનછાકો. ૧૪૯
દુહા.
ભગિનીકું જ્યોં ભેટિયો, હોડસું બાંધી હાથ;
કાન નાક દો છેદિયે, સોઈ રામકો ભ્રાતા; ૧૫૦
રાવણ–કેસો તેરો રામ હૈ, કિસ બિધ કીનો કામ;
ફેર ફેર બષે બહો, રસનામેં શ્રી રામ. ૧૫૧
કવિત.
અં–પુછે કહા રામનકું, જગતકો સર્જનાર;
ઈસ જૈસે ધ્યાન ધરે, જ્યાકો તું ચોરહે;
ગરીબનકો નિવાજ, નાથ હેં અનાથનકો;
પતિતકો પાવન પ્રતિપાલ જગ્ત કેરોહે
તાટકાકો પ્રાન લિયો, ખર દૂખર દૂર કિયો;
ત્રિશિરાકું તોર્યો અબ, આદર તો તેરો હે;
