તેને જોતાંવારને પૂછ્યુ:- કેમ, મિત્ર ! કુશળ તો છો ને? દુનિયા કેમ ચાલે છે ?”
શિયાળ બોલ્યો:—“હું રહ્યો નોકર માણુસ; 'ચાકરી સબસે આકરી;' કોઈવાર મજા કરીએ અને કોઇવાર સજા પણ ભોગવવી પડે; કોઇવાર લ્હેર ઉઠાવીએ તો કોઈવાર લાત પણ ખાવી પડે. માલીક રીઝે, તો રાચીએ અને ખીજે તો ખત્તા ખાવી પડે, અને ખેદ પામીએ. આ સ્થિતિ છે અમારી, ગરીબના કાણુ બેલી , ભાઈ?’ સજીવક એલ્યુ-આમ કેમ ખેલે છે, ભાઈ ?” “સાંભળ, ભાઈ સજીવક !” શિયાળે હ્યું, ‘હું તને બધી વાત કહીશ, પિગલક આપણા રાજા છે. આપશુ. અધાપર એને અમલ ચાલે છે. માલીકની છુપી વાત ઉઘાડી પાડવી ના જોઈએ. પરંતુ તને રાજાની પાસે લઇ જનારા હું છું. તને કાંઈપણ નુકસાન થાય, તેને માટે હુંજ જવાબદાર ગણાઉં. તેથીજ તારા માથા ઉપર કાંઇ આફત આવી પડતી હાય તે તેની ખબર આપવાની મારી ફ્જ છે. પિગલકને એ વાતની જાણ થાય તેા એ મ્હારા જીવ લીધા વગર રહે નહિ. પશુ હું તે। તને એના ગુસ્સારૂપી આગમાંથી ઉગારવા માગુ છું. પિગલકને મ્હારા ઉપર ગુસ્સે થવાનુ કાંઇ કાણુ ?” સજીવકે સવાલ પૂછયે.. શિયાળ જવાબ દીધે-એ તને મારી નાંખીને તારા માંસની બધાં પ્રાણીઓને ઉજાણી કરાવવાના છે.”
