પૃષ્ઠ:Be Navalkatha.pdf/૧૦૪

૯૫

 

ઠરીઠામ રહેલા નહી. વરસમાં એએકવાર, કે એથીયે પણ વધારે વળા, તે માઝા મૂકીને પિવાય એટલા દારૂ પીતે. એવે વખતે તે દારૂ પીવા પાછળ અંધાં કપડાં વેચી નાખતા, એટલુ જ નહી પણું મસ્તાન બનીને ઉધમાત કરવા માંડતા. વાસીલીએ પે।તે ઘણીવાર એને રુખસદ આપેલી. પણ માણુસ હાથને ચોખ્ખા હતા, જાનવરો પ્રત્યે હેત રાખતા, ને ખાસ રીતે તે બહુ સાંધા પડતા, એટલે વાસીલી અને પાછે રાખી લેતા. આવા માણુસ તે વરસે એસી રૂસ્ખલના પગારને લાયક ગણાય; પણ વાસીલી એને ચાળીસેક જ આપતો. એ રકમ પણ મરજી પડે તેમ તૂટક તૂટક આપતા. અને તે પશુ માટે ભાગે રાકડી તા નહી જ પોતાની દુકાનમાંથી માલ આપે, તે ઊંચે ભાવે તેના દામ ગણે. નીકીટાની વહુ મારથા એક કાળે દેખાવડી ને ધમકવાળી હતી. એક દીકરા ને એ દીકરીની મદદથી તે ધર ચલાવતી, ને નીકીટાને ઘેર રહેવાના આગ્રહ કરતી નહીં. એનાં એ કારણુ હતાં. એકતા કે વીસેક વરસથી તે એક પીપ અનાવનારા સાથે રહેતી હતી. એ પરગામી ખેડૂત હતા, તે આ કુટુંબની જોડે જ રહેતા ને ખાતાપીતે ખીજી એ કે ધણીની સુષુષ ઠેકાણે હાય ત્યારે તે તેને એ હથેળીમાં રમાડી શકતી; પશુ પીધેલા હોય ત્યારે આગથી ભડ એમ એનાથી ભડકતી. એક દિવસ નીકીટા દારૂ ઢીંચીને ઘેર આવ્યે ત્યા, જાણે ઠરેલ સ્થિતિમાં ભરીને કહ્યાગરા રહ્યાના બદ્લા વાળને હાય એમ, તેણે બૈરીની પેટી તાળુ તોડીને ઉધાડી, તેનાં સારામ સારાં કપડાં કાઢ્યાં, ક્યાંકથી ઢાડી લાવ્યા, ને તેનાથી ચીરીને ટુકડે ટુકડા કરી નાખ્યા. ત્યારથી મારચા ચીસ ખાઇ ગY હતી. નીકીટાને મજૂરીના જે કંઇ દામ મળતા તે સીધા એ ઐરીતે માકલાતા, ને એની સામે નીકીટા કશા વાંધા ઉઠાવતા નહીં આ પર્વ પહેલાં બે દિવસ પર જ માણ્યા બેવાર વાસીલીને આવી તેની પાસેથી ઘઉના લોટ, ચા, ખાંડ, ને પા ગૅલન દારૂ લ