અને બૂમબરાડા અને શમી ગયાં; અને ફ્રાનમાં વાગતા પવનના સૂસવાટા, અને અવારનવાર પવનથી વળાને સાથે થઈ ગયેલા રસ્તા પર ગાડીનાં પાટિયાંના ચરેડાઇ, એ સિવાય કંઈ પણ અવાજ આવતા બંધ થઇ ગયેા. ચોગરદમ સુનકાર વ્યાપી રહ્યો. પેલી ગાડીના ભેટા થવાથી વાસીલીને સ્મૃતિ આવી હતી, ને તેને જાણે નવું જોમ આવ્યું હતું. તેણે રસ્તાની થાંભલી તપાસ્યા વિના જ ઢાંકથે રાખ્યું. ધેડાને ડચકારા કરતા ગયા, ને ગાડી એને જ વિશ્વાસે મૂકી દીધી. ૧૧૦
- g i
નીકીટાને કશું કરવાનું તા હતું નહીં. આવી સ્થિતિમાં તે હુંમેશાં ઝોકાં ખાતા, તે ઘણુા ઉજાગરાનું સાટું વાળી લેતા. એકા એક ઘોડા ચલા ગયા, ને નીકીટા ખાક દઈને ભેાંય પૂર્ પટકાતા રહી ગયા. આપણે તે પાછા રસ્તા ચૂકયા રૃખું,' વાસીલી મેલ્યા. “સા પરથી?’ ‘કેમ, ખાંભલી તે એક દેખાતી નથી. પાછા રસ્તે ભૂલ્યા એમ લાગે છે.’
• ભલે, રસ્તા ભૂલ્યા તે પાછા રાધી કાઢવા, ખીજું શું?’ નીકીટાએ સહેજ તાઅે અવાજે કહ્યું. તે ઊતર્યાં, ને વળેલો આંગળીઓવાળા પગ હળવે હળવે મૂકીને બરફ પર ફરી પાછા રસ્તા શાષવા રખડવા લાગ્યા.
" એમ ને એમ એ ધણીવાર કર્યો. કયારેક ગાડી પાસે દેખા હતા, ને પાછે. અલેપ થઇ જતે છેવટે પાછા આવી ગાડીમાં ડીને તેણે કહ્યું: ‘અહીં તે કયાંય રસ્તા નથી. આગળ ઉપર કરો.’ હને અવાસ પડવા લાગ્યું હતુ.. ખરકેનું તેફાન યુ નહતુ’ તેમ શમ્યુંયે નહેાતું. r પેલા ખેડૂતના મવાજ સભળાય તા કૈવુ સાર’!’ વાસીલી ઓલ્યું..
