‘હા ભાઇ, અમે ભૂલા પડ્યા છીએ,’ વાસીલીએ કહ્યું. ‘અમારે જવું તે હતું. ગારિયાચકન, પશુ અહીં આવી ચડ્યા. અહીથી પાછા ખીવાર ગયા, પણ ફરી રસ્તા ભ્રચા.’ - ધ ---
---
- તે આ પણ કુવા ચડી ગયા છે !'
કહી ડાસાએ રાતા ખમીસવાળા કરાને કહ્યું: પૈદ્રુશ્કા, જા, દરવાને ઉઘાડ તા.’ • સારું’,’ છેકરે ઢાંશલયે અવાજે કહ્યું, ને પાળે ધરની ચાલી તરફ ફાડ્યો.
- પણ અમે રાત રહેવાના નથી ડાં,’ વાસીલી ખેાલ્વે!.
< રાતે કયાં જશે? રહી જાએ એ જ સારું છે !' r રહી જવું તો સારું લાગે, પણ ગયા વિના છૂટકો નથી. વશનુ કામ છે, તે રાકાવાય એવું છે જ નહીં.'
- ભલે, પણ જરા ગરમાવા તા કરતા જાઓ. કીટલી હમણાં
જ તૈયાર થઇ રહી છે.’ < ગરમાવા? હા, એ તે! જરૂર કરું બહુ અધાર તે નહી થઇ જાય. ચંદ્ર ઊગશે એટલે અજવાળું થશે. ચાલ અંદ૨ જાને જરા ગરમાવા કરીએ, નીકીટા, ’ હા હા, શા માટે નહી? જરૂર ગરમાવા કરીએ, ” નીકીટા એલ્યો. ટાઢથી તેનુ શરીર ઝલાઈ ગયું હતું, અને શેક કરવાને એ તે બહુ આતુર હતા. વાસીલી ડેાસા સાથે ધરમાં ગયા. પેશ્વાએ દરવાજો ઉઘાડ્યો તેમાં થઈને નીકીટાએ ગાડી અંદર લીધી, તે ઍના કહેવાથી એકઢાળિયાની નીચે ધેડાને ઊભા રાખ્યા. અદર જમીન ખાતી છવાયેલી હતી; બેડાના માથા પરનું ઊંચુbow એકઢાળિયાના પાટડાને અથડાયુ , મરધીએ તે મરધે ત્યાં કચારનાં આવીને રાત કાઢવા બેઠાં હતાં તેમણે કકળાણુ કરી મૃત્યુ, તે પોતાના નખ વધુ પાડાને વળગી રહ્યાં, ઘેટાં ભડકીને એક બાજુ ખસી ગયા. તે
