ચલાવી, જે દિશામાં જગલ અને ચોકીદારનું કપડું છે. એવી અટકળ તેણે કરી હતી તે દિશાએ વાઢ્યા હતા. ભરક તેની આંખામાં ભરાઇ જતા હતાં; ને વનના તેને રોકવાનો નિશ્ચય હાય એમ દેખાતું હતું. છતાં તેણે તે માથું નીચું નમાવ્યું; ને ધાડાની થી તેને ખૂંચતી હતી તેની ને પોતાના ારીરની વચ્ચે ફરીફરી ડગલાની ચાળ ખાસ્યાં કરી; ને ધાડાને હાંક્યે રાખ્યા. ઘોડા જે દિશામાં અંતે વાળવામાં આવતા હતા તે દિશામાં, મુશ્કેલીથી છતાં શેઠને હુકમ માથે ચડાવીને, વાલની ચાલે ચાલતા હતા. વાસીલીએ પાંચેક મિનિટ ધેડાને સીધા ચલાવ્યા. પણ તેને ઘોડાનું માથુ" ને ધોળા બરફનુ` રણુ એ સિવાય કશું દેખાતું નહતું. ઘેાડાના ખભા આગળ ને પાતાના ડગલાના ઢૉલરની આસપાસ પવનને સુસવાટ થતા હતા તે સિવાય કશું સભળાતુ નહાતુ. એકાએક સામે એક કાળું ધામુ દેખાયું. તેનું હૃદય હરખથી નાચી ઊપુ, ને તેણે ધાડા એ શાખા તરફ વાળ્યે તેને કલ્પનામાં ગામડાનાં ઘર પણ દેખાવા માંડ્યાં હતાં. પણ એ કાળું ધાતુ સ્થિર નહાવું, હાલ્યાં કરતુ હતું; અને એ ગામ નહાતુ, પણ એ ખેતર વચ્ચેની પાળ પર બરફમાં ચાંટી રહેલાં ઊ'ચાં નાં ઝાડવાંનાં હતાં. તે પવનના સપાટામાં જોરથી ઊડી રહ્યાં હતાં; ને પવન એ સહુને એક દિશામાં વાળા તેની વચ્ચે થઈને સૂસવી રહ્યો હતા. નિર્દય પત્રનની સતામણી ભાગી રહેલાં એ ઝાડવાંને જોઇ વાસીલીને કાણુ જાણે કેમ કંપારી આવી ગઇ. તેણે ધેડાને ઉતાવળ હાંકયો. તેને એ ખ્યાલ ન રહ્યો કે ઝાડવાં પાસે થને પસાર થયા પછી તેણે દિશા સાવ મલી નાખી હતી, ને હવે તે પહેલાંથી ઊલટી જ દિશામાં જતા હતા; પણ એના મનમાં તે એમ જ હતું કે હું' ઝૂ ંપડાની દિશામાં જઇ રહ્યો છું. ડા કરીકરી જમણી બાજુ વળવા જતા હતા, તે વાસીલી એને ફરીફરી ડાબી ભાજી વાળતા હતા.
