કરી સામે કડક કાળું કાળું દેખાવા લાગ્યું. તે ક્રૂરી હરખાયા. તેને ટાઢક વળી કે હાશ, હવે તે ગામડું આવ્યું. પશુ એ તે ફરી એની એ જ ઝાડવાંવાળી ખેતરની હદ હતી. એનાં એ જ ઝાડવાં પવનમાં ઊળી રહ્યાં હતાં. એ જોઇને એના હૃદયમાં કઈક અકળ અક પેસી ગષ્ટ પણુ એ એનાં એ ઝાડવાં હતાં એટલું જ નહાતું; મકે એની પાસે જ ઘેાડાનાં પગલાં પડેલાં હતાં ને તેના પર કાંક ક્યાંક બ* ફ્રી વળેલા હતા. વાસીલી થાભ્યા, તે તેણે નીચા નમી કાળથી નિરીક્ષણુ કર્યુ. એડાનાં જ પગલાં હતાં; ને તેમાંથી કેટલાંક જ ખરફ વાઈ વળવાથી ભૂંસાયેલાં હતાં. એટલે એ એના ધેડાનાં જ પગલાં હૈ શકે. એને અથ એ હું તે એક નાના સખા કુંડાળામાં ફરી આવ્યો હતા. તેને થયું આ રીતે તે હું મરી જ જવાના. પણ એ બીકને વશ ન થવા માટે તેણે ઘેાડાને વધારે જોરથી હાંકયે રાખ્યું, તે બરફથી છવાયેલા ધારામાં ડેાથાં કરવા માંડયાં, પણ ત્યાં તે કયાંક કયાંક હાલતાં ને સહેજમાં સરકી જતાં ધોળાં ધાબાં જ દેખાવા કાગ્યાં. એકવાર એને એવા ભણકાર આવ્યા જાણે કૂતરાં ભસ્યાં ક વચ્ચે ગજના કરી. પશુ એ અવાજ એટલા ઝાંખા ને અસ્પષ્ટ હતા કે એ ખરેખર સંભળાયા કે એના મને ડાી કલ્પના જ કરી. મે તેને સમજાયું નહીં. એટલે તે ચેાભી ગયા, તે બહુ ધ્યાન અને સાંભળવા લાગ્યા. એકાએક કઇંક ભયંકર, કાન ફાડી નાખે એવા, અવાજ તેને તે ભટકાયા, ને તે બેઠા હતા તેની નીચે બધુ કાંપી તે હાથી ઊઢ્યું. તેણે ડાની ગરદન પકડી, પણ વેડા પણ આખે શરીરે માંષતા હતા, એટલે પેલે ભીષણ અવાજ વધારે ભયંકર લાગવા માંડ્યો. ઘેાડી પળ તા વાસીલીને જીવ હેઠા ખેડા નહીં, તેમ શું થાય છે એની એને સમજ પડી નહી. વાત તો એ હતી કે ધેડાએ, કાં તે! હાશમાં આવવા અથવા મદદ માગવા, જોરથી ને
