પૃષ્ઠ:Be Navalkatha.pdf/૧૭૦

૧૬૧

 

આ સ્થિતિમાં તેને હવે ઘોડાની હાલચાલ કે પત્રનને સૂસવાટ સભળાય એવું ન રહ્યું; ફક્ત નીકીટાના શ્વાસોચ્છ્વાસ જ સંભળાવા લાગ્યા. પહેલાં, ને લાંબા વખત સુધી, નીકીઢા અચેતન જેવા પડી રત્નો. પછી તેણે ઊંડા નિસાસા નાખ્યા ને સહેજ હાઢ્યા. લે, તું તે કહે છે તે મેાત આવે ને ગાવા આવવા રૂ. આપણા લે વાસીલીએ કહેવા માંડ્યું. છે! ચૂપચાપ પડી રહે એમ જ કરે છે...' પણ એને જોઇને ભારે આશ્ચર્ય થયું કે આથી વધારે કશું તેનાથી મેલી શકાયું નહી, તેની આંખમાં આસુ આવ્યાં, તે તેનું નીચલું જડમું જોરથી વ્રજવા લાગ્યું. તે મેાલતા બંધ થઇ ગયા, ને તેને મા ભરાઈ આવ્યા. તેને થયું: “મને લાગે છે હું બહુ છળી ગયા હશ, તેથી મારા શરીરમાં. જરાયૈ શક્તિ રહી નથી. પશુ આ અશક્તિ અને અકારી ન લાગી, એટલું જ નહીં પણ તેનાથી એને જેવા અસાધારણુ આનંદ આવ્યા તેના પહેલાં કદી આવ્યે નહાતા. . આપા લકા આમ જ કરે છે,' તે ગગણ્યા; ને તેણે વિચિત્ર તે ગ ંભીર કામળતાના ભાવ મનમાં અનુભવ્યો. તે લાંબા વખત સુધી આવી રીતે પડી રહ્યો. આંખમાં આંસુ આવેલાં તે ડગલા પર લૂછી નાખ્યાં; તે જમણી બાજુની ચાળને પવન વારંવાર ઉડાડતા હતા તેને પોતાના ઢીંચણુ નીચે ખેાસી દીધી. પણ એની આનંદની અવસ્થા વિષે કાને કહેવાની એને એટલી બધી તીવ્ર ઈચ્છા થઈ આવી હતી કે તેણે કહ્યું' : 'નીકીટા !' ટાઢ નથી વાતી, ક્લાગે છે! ' નીચેથી અવાજ આવ્યા. : બરાબર છે, દાસ્ત. હ`તા મરી જવાનાં જ હતા. તુ ફરીને મરી જાત, ને હું પુછુ....... પશુ રી પાછાં તેનાં જડમાં ક્રાંપવા લાગ્યાં, તેની આંખે આંસુથી ભરાઈ આવી, ને તે વધારે ખેલી શક્યો નહી.