પાછળ હું તેને ફરી વિચાર કરીશ - - ’ એ ધૂન તેના મનમાંથી જરા પશુ ખસે જ નહીં. કામ પતી ગયું. એટલે એને યાદ આવ્યું. કે આ ખાનગી કામ તે તો અપેડિક્સ’ વિષે વિચાર કરવાનું છે. શુ તે આ વિચારને વશ થયા નહીં, તે દીવાનખાનામાં ચા પીવા ચા. ત્યાં કેટલાક જણ મળવા આવ્યા હતા. એમાં પેલા મેજિસ્ટ્રેટ પશુ હતા જેને આ દંપતી દીકરીને માટે સારા મુરતિયા' ગણતાં હતાં. દીવાનખાનામાં વાતચીત, પીઆનેનુવાદન, ગાયન વગેરે ચાલી રહ્યું હતું. પ્રાક્રાવિયાએ કહ્યું તેમ, ધ્યાને એ સાંજના વખત અસાધારણુ આનંદમાં ગાળ્યા. પણ પેાતે ઍપેડિક્સની અતિ અગત્યની બાબતને વિચાર કરવાના મુલતવી રાખ્યા છે એ વાત ધ્વાન પળવાર પણ ભૂલ્યે નહેાતા. ગયાર વાગે તે સહુની વિદાય લઇ સુવાના ઓરડામાં ગયા. માંદગી શરૂ થઇ ત્યારથી તે અભ્યાસખંડ જોડેના એક નાના ઓરડામાં એકલા સૂઇ રહેતા. તેણે કપડાં કાઢમાં, સલાની એક નવલકથા લીધી; પણ વાંચવાને બદલે વિચારમાં પડી ગયા. એની કલ્પનામાં ઍપેડિક્સમાં ધાર્યો સુધારા થઇ ગયા. દરદત શ શરીરમાં ભળી જઈ બહાર નીકળી ગયા, ને શરીરને સચે પા! પહેલાંની જેમ કામ કરવા લાગ્યા. હા, બરાબર એમ જ !' તે મનમાં જ એલી ઊઠ્યો. માણસ માત્ર કુદરતને મદદ કરે એટલે અસ છે.’ તેને દવા યાદ આવી એટલે ઊચો, દવા લીધી, ને ચત્તા સૂઇ રહી દવાની લાભદાયક અસર થઇ ને દુખાવે આછા થયા એ જ્યાનપૂર્વક જોઈ રહ્યા. હું વા નિયમિત લઉં” ને કરી પાળું એટલે અસ. મને સુવાણુ લાગવા માંડ્યું છે. બહુ આરામ લાગે છે.’ તેણે પડખે હાથ ફેરવી જોયા. ત્યાં અડવાથી દુખતું નહેાતું. 'બરાબર, દરદ થતું જ નથી. મરી જવા આવ્યું જ સમજોને.' તે દીવા હાલવી સૂઇ ગયો, ને પડખુ ફેરવ્યુ. ‘ઍપેડિક્સ સુધરતું જાય છે, દરદ સમતુ જાય છે.’ મનમાં આ રણુ ચાલતું હતું ત્યાં તે એકાએક જૂની, પરિચિત, ધીરીધારી, કૈાતરી ખાનારી, હઠીલી ને ગ’બાર વેદના
