કમા૦ – નહિ સાહેબ, ઓબી અચ્છી કહેતા હૈ.
નથ્થુ૦ – ત્યારે લાવતો પેલી દવાત ને પેલું કોડિયું.
કમા૦ –હાંજી શેઠસાહેબ, મેં લાતાહું. (લાવે છે.) (નથ્થુ કાકા શાહી ચોપડવા માંડે છે)
હજામ- શેઠ, તમારા સ્હસ્હરા આવે છે. આપણી કન્યા પણ જોડે છે.
નથ્થુ૦ – આં સાલી શાહીતો સુકાઈ નહિ ને હું સ્હું કરું?
કમા૦ – અબી તો ચ્હેરા શામ કર કર ફિરનેકાહી વખત હાથસેં આપ લાયાહો.
નથ્થુ૦ – સાલ્લા બાંડિયા, તું મજાક કરતાહે તે હું સમજતાહું. પણ પનવામાં સાલ્લા લાજ છે કે? કુચ કસબણ, બસબણતો મ્હેં નહીં રાખી હૈ.
કમા૦ – રાખો તો આપકા ઉર્દુ ઓર જુવાંમરદીસે ઓ ગુલતાનહી હોજાવે.
હજામ- કાકા, તમારા સ્હસ્હરા ઓટલે ચઢ્યા હો!
નથ્થુ૦ – અલ્યા હવે સ્હું કરીએ? આપણો કિસબ પકડાઈ જસે તો ફજેતી થસે!
હજામ- જાઓ, જાઓ. ઘરમાં જઈએ મ્હોં ધઈ આવો કાકા (નથ્થુકાકા જાય છે.) ખરેખરો અનાડી છે!
(ઝુમખાશાહ અને ચંદા આવે છે.)
કમા૦ – આઓ, સેઠજી, બૈઠો.
હજામ- કેમ ઝુમખશાહ સારા તો છો ? તમને આવતાં વારા લાગી તેથી બહુ ફકર થતી હતી.
ઝુમ0 – ભાઈ સાહેબ, વાટમાં શોડીનું શરીર ભરૂચ આગળ બગડી આવ્યું તેથી થોડાશેક દહાડા ભાંજવા પડ્યા.
હજામ- તમારે ભરોંસે બે દહાડા થયા અમારા સેઠ હિંયા આવીને પડ્યા છે.
ઝુમ0 – કોઈને આ વ્હેવાની જાણબાણતો નથી કીધીને?
હજામ- જાણ કરવી હોય ત્યારે સુરત મહેલીને આ જંગલ સરખા ગામડાંમાં આવીએ સું કામ?
ઝુમ0 –બેશ બેશ. તમે શુરતી કોંય કાચા નહિતો.
હજામ- સુરતમાં હોત તો તમારી છોકરી લ્હાવો લેત. સેઠ શું મઝેનો વરઘોડો કહાડત જો.
ઝુમ0 – એવા ઢોંગ શા? શુરતમાં ઢોંગ ભારે તો, મારા સાહેબ. આવા મોટા બીજ વરને શોભે પણ ખરો ?
હજામ- અમારા શેઠ તો બીજવર નથી, પણ ચોથ વર છે. પણ તેની કંઈ ફકર નહિતો. અમારે હિંયા તો મોટા ઘરડા ઘરડા બની ઠનીને આમ આંખ અંજાવીને ધામધુમથી પણવા જાય.
ઝુમ0 – હોય, દેશાચાલ છે.
હજામ- એ ઉપર મ્હારું એક ગીત સાંભળો.
