ધન ધનરે દાદાજીનો ઘોડલો. ટેક
ચાર લાખ ચરૂ જળ ઉકળે, અલબેલો કરે અંગોળ;
મોગરેલ માણી મૂળશેંહ ને, આની કસ્તુરિ કળશી સોળ;
અંગે અંબર અતિશય ઓપતાં, જાણે ઉગિ રહ્યો ઉદ્યોત;
પ્હેર્યો લપ્પો સુનેરી સાત લાખનો, સેઠના પટકાના પચીશક્રોડ;
રે ચીરા વગર કેમ ચાલશે, જીયાવરને ઉર આનંદ;
કાને કડક મોતી મહા મૂલનાં, જાણે મોરા ઈંડાં પરચંડ;
કડાં સાંકળાં કર મણ સાતનાં, વેડ દશ દશ આંગળિ માંય;
કોટે કંઠી તણા તો ઝુંસરા, બાપડે બુઢે કેમ ઉચલાય;
પાકાં પાંસઠ પાનાનાં બીડલાં, બબ્બે ગાલ નિચે દાબી દીધ;
પછે નજર લાગે કો નારની, માટે મેંસનાં ટપકાં કીધ;
નથી જાંનરાણીનિ કંઈ ન્યૂનતા, નહિ જોઈયે કોઈનો પાડ;
પુત્રી પૌત્રીને પરા પૌત્રિયો, મળિ ગાડી ભરાઈ સાઠ;
હોય આનંદ ઘરનાંને ઘણો આતો દાદાજીનો વિવાહ;
ઉમંગનું શું પછિ પૂછવું, ગીત ઉપરા ગીત ગવાય;
પાકી વયના જીયાવર શોભતા, પાકી વયનો ઘોડો પણ ઠીક;
બંને પ્હોંચે સલામતા માંડવે, તરૂણ શાજનને મન બ્હીક;
કોઈ મૂરખ તો નથિ માનતા, કહેછે એ વરઘોડો ન્હોય;
એ તો વાજતે ગાજતે જાયછે, સામે પગલે જ્ઞાની કોય.
પ્રવેશ 3 જો
(સ્થળ – નથ્થુકાકાનો ઉતારો)નથ્થુ0 – ઝુમખાશાહ, (ચંદા તરફ જોઈને) તમને જોઈને અમે ઘણા આણંદ પામ્યા.
ઝુમ0 – અમારા ધન ભાએગ કે તમ શરખા જમાઈ મળ્યા. સારા માણસની શગાઈ ક્યાં શે? ઝંઇ તો આજછે ને કાલ નથી. મ્હેં તો શાહેબ તમારું નોમ શોભળ્યું ત્યારનો શોડી આલવાનો વચાર કીધો.
નથ્થુ0 – (જરા નીચું જોઈને) લગાર, ઝુમખાશાહ, તમારી છોકરીનું મ્હોં બતાવો તો.
ઝુમ0 – વાવા, શેઠ, આટલો બધો અમ્હારો અણવિશ્વાસ ? લ્યો ! જુઓ ! બીન ઘુંઘટો કહાડી નાંખ્ય.
નથ્થુ0 – કમાલખાં, ગોખલેમેંસે ચસ્મા લાવ તો.
હજામ0 – કાકાસાહેબ, હુંજ લાવુંછું. મોતી પરખવાંછ કે ?
(હજામ અને કમાલખાં આવે છે.)
નથ્થુ0 – લાવ બચ્ચા, લાવ. (ચસ્મામા ઘાલે છે અને ચંદા તરફ વાંકા વળી વળીને
