જુએ છે.) વા ! શું રૂપાળી કણ્યા છે!
હજામ0 – પેલે જનમ પુન કર્યા હશે ત્યારે આવું રૂપ અને તમારા સરખો સ્વામી પામી છે.
નથ્થુ0 – વા ! અલ્યા જોતો ખરો ! જોતો ખરો ?
હજામ0 –એમાં મને કહેવુંજ નહિ પડે, શેઠ.
નથ્થુ0 – એનું કપાળ તો જાણે પુનેમનો ચંદરમા.
કમા૦ – શેઠ, બનિયે લોકમેં ઓરતકું મા કહેનેકા દસ્તૂર હૈ?
હજામ0 – ચંદરમા તો એવા કે આખા જગતને શીતળ કરી ચોખૂંટ ધરતીમાં તમારા નામનો ચાંદરવો બાંધશે.
નથ્થુ0 – મ્હેંતો તો એસા કહેતાહું કે ચાંદ જેવી છે, બાંડિયા.
કમા૦ – સચ, સચ, સેઠ રાહુ સામનેહી ખડાહૈ.
નથ્થુ0 – સાલ્લા, રાહુ કોને કહેછ?
હજામ0 – ધગડા, રાહુની શી ચંતા છે?
નથ્થુ0 – (ચંદા તરફ જોઈને) એની આંખ કેવી મરઘાં જેવીછે ! વા ! વા!
હજામ0 – મરઘાં જેવી ! મરઘાં જેવી હોય, તો તો નઠારી.
ઝુમ0 – હા બચ્ચા, હા મરઘાં જેવી, તમે નીચ વરણ શું સમજો ? આંખ તે મરઘાં જેવીજ કહેવાય. ત્હેં કોઈ દહાડો ભજનમાં મરઘાનેણી એવું નથી સાંભળ્યું?
હજામ0 – અરે, કાક્કા, આ ! તેતો મરૂગાનેણી ! – એટલે હરણીના જેવી.
નથ્થુ0 –હરણી તો કંઈ સારી નહિ. શીંગડાં મારે ત્યારે?
હજામ0 – હરણીને વળી શીંગડાં હોય એવું તમને ક્યા કવિયે શીખવ્યું?
નથ્થુ0 – નહિ હોય ત્યારે તો સારું. પણ વાત ન કરાવ, મારી આંખને સ્વર્ગનું સુખ આપવાદે
હજામ0 – સ્વરાગના સીપાઈઓ રોજ દરવાજા તો તમારા ઠોકી ભાંગે છે, જાઓની તેની સાથે.
નથ્થુ0 – એનો ચોટલો તો જાણે કાળી નાગની ફેણ.
કમા૦- સમાલીઓ સેઠ, નાગ રખનેકા કામકુચ તુમ બનિયે લોક્કા નહિ હૈ.
હજામ0 – જા સાલ્લા, મંતર મને આવડેછ તો.
નથ્થુ0 – એના ગાલ પર લાલી કેટલી છે? ચોંહટી ખાણી હોય તો લોહી નીકળે.
હજામ0 – જુઓ જાઓ, કાકા, અમે એવા અનાડી છઈએ? “મુળામાં તે મીઠું ને કેળામાં તે ખાંડ”
નથ્થુ0 – ખરે, ગાલ તો જાણે ગાજરજ તો.
હજામ0 – એ તે બરાબર. ગાજર ગળ્યાં, ને સોંઘા।
નથ્થુ0 – એની ગર્દન તો તાબુતમાં પરી હોયછ તેવી જ છે.
કમા૦- ઉસકી માફક થોડે દીનમેં ચોતરફ ફિરને લગેગી.
