નથ્થુ0 – હોઠ તો જાણે હારમાનદુલાની આચકા ચોપડી હોયની તેવાછે.
હજામ0 – હરમાનના મ્હોંમાં લાડૂ, ને છોકરાં આપે ગાડૂં.
કમા૦- કુંઆરા કડક દેવકા ઈતબાર મત રખિયો.
હજામ0 – અસ્ત્રીના હોઠ તો આમૃતની કુપ્પી કહેવાય છે.
નથ્થુ0 – હેં ! હેં ! બચ્ચા, એમકે ! અમૃત હોય તો તો હું ગંગા નહાયો. પછી સાલા વૈડ લોકો દમને સારુ પૈસાના કાંકરા કરાવેછ તેમ નહિ કરવું પડે.
હજામ0 – વૈદ લોક દમ કહાડે એવા તો ખરા. (હાથ લાંબો કરતાં સેઠના ચસ્મા પડી જાય છે.)
નથ્થુ0 – કમબખત હજામડા, મારા ચસ્મા ભાંગ્યા. સાલાએ બે રૂપીયાનું જાન કરાવ્યું ને હું વિના અટકી બેઠો. હવે કરીશ શું? સાલ્લા, તારી હજામતમાંથી કાપી લઈશ એની કિંમત. યાદ રાખજે, હું છોડવાનો નથી.
હજામ0 – (ચસ્મા ઉપાડેછે) કાકા, તમારૂં ભાએગ જબરૂં છે તો, ભાંગ્યાં નથી, તમે ચસ્માને છોડો, પણ તે તમને છોડે એમ કહાંછે?
નથ્થુ0 – (પાછાં ઘાલે છે) આવ, મારા ચસ્મા, હું તો તને જીવની પઠે જાળવું છું.
હજામ0 – તમારો જીવ ને ચસ્મા બંને જાળવવા જેવાંજ છે. એક ટકોરો વાગે તો ફુટતાં વાર લાગે નહિ.
નથ્થુ0 – એના હાથ તો જાણે ગુલાબનાં પાંતરાં.
હજામ0 – એ પકડ્યાથી તમને કાંટા વાગવાના છે તેમાં કે ?
નથ્થુ0 – એનું નાક તો તેલની ધારજ છે.
હજામ0 – થોડે દહાડે તરવારની ધાર જેવું થશે. તારે વેગળા રહેજો. તમારૂં નાક જો ડકશે, તો ચપ ચીભાડા પઠે કપાઈ જશે.
નથ્થુ0 – હું તો હરખ ઘેલો થયો છું. મને તો આણંદથી નાચવાનું મન થાય છે.(નાચેછે.)
હજામ0 – ટબલા બાંધો, કાકા પરણ્યા પછી તો તેમ કરવું છે.
કમા૦- શેઠ, હુમેરી ક્યા તકશીર? તુમેરા પાઊ દુખેગા ઓર મેં એકિલા તે કિતની ચંપી કરુંગા ?
હજામ0 – સાળા, મુક્કિયો મારજેની. હું તો શરીર એમજ ચાંપું.
નથ્થુ0 – બાવાડી ચસકી, વચમાં બકબક ન કર. એનું શરીર તો ચાંપાના છોડ જેવું છે.
હજામ0 – બરાબર, કેમકે તેના પણ નશીબમાં ભમરનું સુખ નહિ લખેલું.
નથ્થુ0 – એનું મ્હોં તો ગોળ લાડવોજ.
હજામ0 – તારે બ્રાહ્મણને બહુ ભાવશે.
નથ્થુ0 – અરે ! જુવાની તો વાડીની પેઠે ખીલી રહી છે!
કમા૦- માલીકુ શિરપાવ દો. (ચંદા કહારની ગભરતી હતી તેની આંખમાં પાણી ભરાઈ આવે છે.)
