નથ્થુ૦ – હેં ! અલ્યા, કબરસ્તાનના મુસાફર તે ક્યા?
કમા૦ – જેસા હિંદુસ્તાન, આરબસ્તાન, તુર્કસ્તાન ; તેસા કબરસ્તાનબી બડા મુલુક હૈ. હુંવા તુમેરે જેસે બડે બડે લોક જાતે હૈ.
નથ્થુ૦ – વાવા ! ત્યારેતો તું કોઈ ઐસા મુસાફીરકી પાસ આણદે.
કમા૦ – ક્યા સાબ, આપને કુલફ લગાને કી મરજી હૈ.
નથ્થુ૦ – હાંહાં, મીયાં સાહેબ તું બડા અચ્છા નોકર હૈ. તુમ બોત સમજુ માણસ.
કમા૦ – મ્હેં સમજા. કુલફકી જરૂરતો તુમકુ સહી.
નથ્થુ૦ – અરે ભાઈ, બડી જરૂર. એતની મહેરબાની તો કરવી પડેગી.
કમા૦ – શહેરમેં જો કહ્યા હોત, તો મ્હેં ક્યાંસે બી લા દેતાથા.
નથ્થુ૦ – વારૂ, તને કરનેકી રીત માલમ હેં ?
કમા૦ – અમકું ક્યા માલમ ?
હજામ- નથી માલુમતો ચાલ્યું. કાકા, વાળ કાળા કરવા સાથે જ તમારે કામ છેકની?
નથ્થુ૦ – હાજતો આપણે ગોળ ખાધા સાથે કામ. હજામતો કોઈ કોઈ બડા હોંશિયાર હોયછે. તને કાંઈ માલમ હોયતો કહેની ભાઈ.
હજામ- સેઠ, તમારાથી થાય નહિતો.
નથ્થુ૦ – નહિ કેમ થાય ? વા ! કામ મારેછે કે તારે?
હજામ- ઉંહ ! ઉંહ ! કહેવાય એવું નથીતો.
નથ્થુ૦ – કહે, કહે – મને રીસ નથી મારા સમ કહે.
હજામ- લો સમ નહીં ખાઓ. મ્હેં એક વાર બકાલચંદ સેઠ પાસે કરાવ્યુંતું તો ખરૂં, કોઈએ જાણ્યું નહિ કે શો ખેલ કીધો છે.
નથ્થુ૦ – ત્યારે કહેની, કહેની, કહેની.
હજામ- સેઠ, જવાદો કોઈ જાણશે તો ગાંડામાં ખપીશું.
નથ્થુ૦ – જા, જા. કોણ જાણવા બેઠુંછ.
હજામ- પણ સેઠ આપણે એ વગર શું બેસી રહ્યાછ.
નથ્થુ૦ – વા, મારા સમને પણ નથી ગાંઠતો કે?
હજામ- લો ત્યારે કહુંછું. શાહી ચોપડી કે કામ સટલ, હીંમતછે?
કમા૦ – (ખડ ખડ હસી પડેછે.)
હજામ- ગધેડાની પેઠે દાંત સું કહાડેછે ? કહેવત છે કે – દેખાડિયે, પણ દાંત ન દેખાડિયે. તારા કુલફાથી તે શું વધારે થવાનું હતું ? જહાંત્હાં વાળ કાળા કરવા.
નથ્થુ૦ – પણ શાહીથી કુલફાના જેવા ચળકતા નહિ થાય તો.
હજામ- તેના ઉપાય બતાવુંછની. માંહે જરા દીવેલ નાંખવું. પછી જુઓ તમાસો; તમારા કુલફને ટક્કકર મારે. (કમાલખાં તરફ આંખ કરછે.)
