કમા૦-મહારાજ અબ જલદી કરો.
ભોળા૦-તમારી શેઠાણી કેટલાએક વરસની છે.
હરિ૦-જાઓ, જાઓ. કોથળી લઈને આવો, રસ્તામાં જે પૂછશો તે કહીશું.
ભોળા૦-જુઓ હું આવું તો છઊં પણ આટલી સરત, - રસ્તામાં હું જે પૂછું તે તમારે કહેવું, પછી બધી હકીકત સાંભળીને મ્હારી નજરમાં આવે તો આવું, ને નહિ તો પાછો ચાલ્યો જાઉં જો.
કમા૦-અચ્છ અચ્છા જૈસી મરજી.
હરિ૦- જલદી લઈ આવો. જલદી લઈ આઓ.
કમા૦-જાને તો નહિ દઊંગા.ચલો મે સાથ આતા હું.
ભોળા૦-ઓ ! કોથળી તો જડી. ચલો ત્યારે હરાહરા મહાદેવ!
(નથ્થુકાકાનો ઉતારો.)
નથ્થુ૦-પણ તે વૈદ છે કહાં?
હરિ૦-ઓટલે જરા સુકન જોવા ઊભા રહ્યા છે. શેઠ, કંઇ ગભરાતા નહિ. એ વૈદ એવો છે કે બીજા વૈદ જેમ માણસને મારવામાં હોંશિયાર હોયછે તેમ એ મુંવાને જીવતાં કરવામાં છે.
નથ્થુ૦- પણ એ બહુ નવાઈ જેવું છે કે આવા મોંટા વૈદને એવી નઠારી ખાશિયેત પડી છે.
કમા૦-મગર ઓ ઈલાજમેં કુચ મ્હેનત નહિ હૈંતો. દોચાર લગાઈકે આપની મેલે સાલા ચલા આતા હૈ. ઓ આયા દેખો.
(ભોળાભટ આવે છે.)
નથ્થુ૦-પધારિયે, વૈદરાજ.
ભોળા૦-અશ્વિનકુમાર વૈદ એમ કહી ગયા છે કે વૈદને પધારિયે એમ કહેવું નહિ.
નથ્થુ૦-એવું વળી શેમાં કહ્યુંછ ?
ભોળા૦-પધાર્ય અધ્યાયમાં.
નથ્થુ૦-ત્યારે ફરીથી નહિ કહિયે મહારાજ.
ભોળા૦-બાર વારસ લાગી ગુરૂને ત્યાં વિદ્યાભ્યાસ કર્યા પછી – સાંભળોછ કે વૈદરાજ?
નથ્થુ૦-વૈદરાજ કોને કહોછ? હું તો ઠાકોરણી કિરપાથી વેપારી વાણિયો છઊં.
ભોળા૦-શું? તમને વૈદું નથી આવડતું?
નથ્થુ૦-ના, મહારાજ.
ભોળા૦-શું! વૈદ તમે નથી?
નથ્થુ૦-વૈદ ! નારે, મહારાજ હું વૈદ કેવો ?
