આનંદ૦-ના હા કી બાત હમેરી પાસ નહિ. તુમ દેખો. કુચ ચૂક હોઈગી તો મ્હેં કહુંગા.
ભોળા૦-મહારાજ, તમારા પ્રતાપથી ચૂક તો નહિ પડે. જુઓ (પેલા ચોખાને હાથમાં ન્યાળી ન્યાળી જોયછે.) અહો ! આતો પિશાચ ને પિશાચણી વળગ્યાં છે ! કેમ, મહારાજ?
આનંદ૦- (ડોકું ધુણાવી) સચ.
ભોળા૦-ચંદા, તું પંદર વીસ દહાડા ઉપર આમલીના ઝાડ તળે બેઠીતી?
ચંદા૦-(ઈશારતથી હા કહે છે.)
ઝુમ૦-હમારા વાડામાંજ છેની.
ભોળા૦-તે ઝાડ ઉપર એક કાગડો ને કાગડી હતાં?
ચંદા૦-(ઈશારતથી હા કહે છે.)
ભોળા૦-તારો ચોટલો છૂટો હતો?
ચંદા૦-(ઈશારતથી ના કહે છે.)
ભોળા૦-તને તે યાદ નથી. એક લટ તારી છૂટી અહ્તી. એ કાગડો ને કાગડી તે પિશાચ ને પિશાચણી હતાં. તેને ત્હેં કાંકરો મારી ઉરાડી મૂક્યાંતાં?
ચંદા૦-(ઈશારતથી હા કહે છે.)
ભોળા૦-શેઠ, તે દહાડાનું એ વળગણ છે. તે બન્ને ક્રીડા કરતાં હતાં, તેમાં એને ભંગ પડાવ્યો, તેથી કોપાયમાન થઈને વળગ્યાં છે. ઝુમખાશાહ, તમે આ લગનની વાત કહાડી તે દહાડાની એ મૂંગી થઈછે કની?
ઝુમ૦-હા, મહારાજ.
ભોળા૦-તેની ક્રીડામાં ભંગ પડાવ્યો તે કેમ એને ક્રીડા કરવા દે. બ્રહ્મચારી બાવા, હવે શિવ પ્રયોગ ચલાવીએ કેમ? બે ત્રણ દહાડાનું કામ છે.
નથ્થુ૦-હમણાં ને હમણાં બોલતી કરો ત્યારે ખરી વાત.
ઝુમ૦- અરે આજ સાંજનું મુરત જાય તે!
આનંદ૦-શિવપ્રયોગકા ક્યા કામ હૈ? એક રાગ સુનાયા કે હો રહી?
ભોળા૦- હા. રાગપ્રયોગ તાત્કાલિક તો ખરા પણ હાલ તે કોને આવડેછ. તેમ સતયુગમાં થતું.
આનંદ૦-વૈદરાજ, ભલાભલી પૃથ્વી હૈ!
ઝુમ૦-હા, હા, તેજ કરો.
નથ્થુ૦-બ્રહ્મચારી બાવા તેજ કરો.
ભોળા૦-ચલો, ત્યારે આજે એક નવી વિદ્યા શિખીશું. મહારાજ, એ પ્રયોગ અહીંયાજ થશેકે?
