કેવી તરેછે? એમાં પ્રવેશ થવા માડ્યોછ. એમાં તમે જોયા કરજો. જે હશે તેની છાયા પડશે. જુઓ, જુઓ! પગતો દેખાવા મડ્યા! (મંત્ર ભણવા માંડે છે.)
વસo- (ધ્રુજતો ધ્રુજતો દેસ્હાણના કાનમાં) એ રાંડની છાયા બરાબર ઓળખાય છે.
ભોળાo - (પોતાના મનમાં) અરે! ભગવાન! આ શું દેખાય છે! (માથે હાથ મુકે છે.)
વસo - કેમ, મહારાજ, કોનું નામ આવેછ?
શિવo - હે ! શું આવેછે? તે રાંડનું નામ મને કહોતો.
ભોળાo - મને નહિ પુછો. એમાં જે દેખાય તે ખરૂં. જુવો.
શિવo - (જુએ છે) હું તો જોઊં તે રાંડ કોણ છે. દેખાય છે ખરું? આટલાં વરસ હું પાસે રહી, પણ એનામાં આટલો ઇલમ છે એ હું જાણતી નહોતી. મ્હોં બરાબર દેખાયછે, વારૂ એ કોણ હશે? અરે! આતો મ્હારું મ્હોં દેખાય છે. હાય! મારા પીટ્યા જાદુગરા મ્હારૂ મ્હોં કેમ દેખાય છે? ત્હેં મને ખાસડાનો મારબાર ખવડાવવો ધાર્યો તો કે? પીટ્યો, લુચ્ચો, ઢોંગી, કપટી, દગાખોર, અફીણિયો. (જતી રહે છે.)
વસo - મહારાજ, હવે કંઇ એનો ઉપાય બતાવો.
ભોળાo - દેસ્હાઇ, હુંતો મહા ચંતામાં પડ્યોછ. આગળથી આમ જાણતો હોતે તો ધૂપજ નહિ કરત. હવે સ્હું બતાવું? ઘરની રાંડની ફજેતી કેમ કરાય? આપણી જાંગ ઉઘાડીયે તો આપણે નાગા દેખાઇએ.
વસo - પણ અમે કોઇને કહીએ એવા કંઇ ગાંડા છઇએ? ને બીજું તમારા ઘરમાં જીવતી ડાકણ હોસ્હે, તો પછી તમારા સ્હા હાલ? મટે એમાં તો તમારો અને મારો બંનેનો ફાયદો છે. કોઇ સહેલો ઉપાય બતાવોની કે એ જીવતી ડાકણ છે તે મટે.
ભોળાo- ત્યારે સાંભળો દેસ્હાઇ, તમારા ઘરમાં માણસ તો ઘણાં છે. તેની પાસે પકડીને એને બાંધવો, મ્હારી રજા છે. પછી એને મેસની પીયળ કરો, માથામાં દીવેલ ઘાલો, તે પછી મરચાંની ધુણી દો. એને ખાળકુંડીનું પાણી પીવડાવીને દશ દશ ખાસડાંના ઝપેટા બધાં માણસ પાસે મરાવજો. પછી તો એનો ચોટલો બોડાવવો પડે. એ તો કંઇ ઠીક નહિ. હં! તેનું આમ કરજો. માથા પછાડીના ફરતા બબે આંગળ વાળ કતરાવી નાંખવા એટલે ભાવટ ગઇ. (મનમાં) એ સ્હસ્હરો દેસ્હાઇ મ્હારી વઢવાડામાં માથું ઘાલવા આવ્યો તો માટે એને પણ જરા શિક્ષા પહોંચાડવી. (મોટેથી) પછી તમારે સ્હું કરવું દેસ્હાઇ? દાઢી મુછ મુંડાવી નાખવાં, (તમારા ઘરમાં નજર લાગીછે એટલે તમારે જાતેજ કરવું પડશે.) ને પછી એને શેર બરફી ખવડવી-હં!હં!- ખવડાવીને રુપિયો આપવો. એમ એક આઠ દહાડાલગી કરશો એટલે પછી દેસ્હાણ પણ સારાં થશે ને મ્હારાં ભટાણી પણ ઠેકાણે આવશે. તમારે કરવું હોય તો એમ કરજો, મ્હારી તરફથી રજા છે. હું તો જાઊં છું. (જાયછે.)
