(ઠુમરી)
જા જારે મુરખા વચમાં ન પડિએ, વર વહૂની હવ્ડવ્હાડેરે;
પક્ષ ના કીજે ચંચળા કેરો, દોષ સકળ જન કહાડેરે. જા જારે૦ ૧
પક્ષ કરે જે પરુષ તણો તે, કામિનીને કોપાવે રે;
ઢોલાને ભરમાવી તે કો દી, નિશ્ચય વેર કરાવેરે જા જારે૦ ૨
મૂળ વ્હડનારી નિત્યજ નારી, ચાળા કરનારી ભારીરે;
વેદ પુરાણ ને ગાથા ભજન સૌ, સાખ પુછેછે સારી રે. જા જારે૦ ૩
પક્ષ કરે જે સાંખીણી કેરો, તેનિ સ્ત્રિ સંખિણી હોજોરે;
વેચજો તેને વેશ્યા થઈ તે, શ્યામવદન મુઢ કરજોરે. જા જારે૦ ૪
ઊને પાણિયે આગ ન લાગે, અડકે તે અમથો દાઝે રે;
વસ૦ – ભટ, માફ કરજો, હુંજ સ્હસ્હરો બેવકુફ કે મુકાવવા આવ્યો. આ ધોકો લઈને બઝાડો એને. “બુધે નાર પાધરી.”
ભોળા૦- ના, મ્હારે મારવી નથી તો.
વસ૦ – ઓ! તારે તમારી મરજી.
ભોળા૦- દેસ્હાઈ, મ્હારી મરજીમાં આવસ્હે તારે અને મારા, અને નહિં આવે ત્યારે નહિં મારા; એ મ્હારી બૈયર છે, તમારી તો નથી ?
વસ૦ – ના મ્હારા ભોગ નથી લાગ્યા તો.
શિવ૦ – મ્હારા ફાંકડા, મને લાકડી આપો તો પાછી.
વસ૦ – ધણી ધણિયાણી વ્હાડતાં હોય તેમાં જો હવે હું મુકાવવા જાઊંતો મ્હારી માને હુંજ પરણું !! (જાય છે.)
ભોળા૦- શાબાસરે ! મ્હારી ફાંકડી, રંગ છે તને. જોઉં ! આવ તો.
શિવ૦ – મ્હારી કંમર બેવડી વાળી નાંખ્યા પછી કે !
ભોળા૦- એ એમજ હોય. હું તો મજાક કરતો તો.
શિવ૦ – હવેથી મજાક કરવી હોય તો તમારાં વાંસા પર કરજો.
ભોળા૦- જા જા ! ઘેલી. ઓરત તો મરદનું અરધું અંગ કહેવાય છે. તેથી હું જ્યારે તને મારૂં, ત્યારે મ્હારા અડધા અંગને જ મારૂં છું એમ સમજવું.
શિવ૦ – પણ હવેથી તમારી પાસેનાજ અડધા અંગને મારજો.
ભોળા૦- ચલ ચલ એમ ન કરીએ, મ્હારી મીઠડી.
શિવ૦ – મીઠડી બીઠડી કહેતા નહિ. મીઠડી તો રાંડ ઢેયડીનું નામ હોય.
ભોળા૦- મૃગલોચની, ગજગામની, બહુ કામની, કહે તે કહું.
શિવ૦ – મ્હારે એવાં એવાં નામ નથી જોઈતાં. બધા બોલાવતા હોય તેમ બોલાવો, બોલાવવી હોય તો.
ભોળા૦- ત્યારે આવો મ્હારાં શિવકોર ભટાણી? એમાં કે શિવકોર વહુ કહું ?
શિવ૦ – બળ્યાં મ્હોં, એમ કરીને મને હસાવો નહિં. હજી લાકડીના સપાટા
