મ્હારા વાંસા પર સાલે છે.
ભોળા૦- તે વાત સંભારેછ શું કામ? એતો મ્હારા શરીરમાં ભૂત ભરાયુંતું તેનો વાંક. હવે હું જ પસ્તાઊંછું, તો, મ્હારા સ્હમ જો હવે એ વાત મનમાં રાખે તો.
શિવ૦ – વારૂ આજ તો જવા દઊંછ, પણ ફરીથી -
ભોળા૦- છટ ! છટ ! રસશાસ્ત્રમાં એમ કહ્યું છે કે થોડી ઘણી લડાઈથી તો પ્રેમ વત્તો વધે છે. મહીને પંદર દહાડે લુગડાંને ધોયાંથી જેમ તેનું આવરદા વધે છે, તેમ બૈરીને તો આંતરે આંતરે ધબોવ્યાથી ધણી ધણિયાણી વચ્ચે હેઠા વધતું જાય છે. ચાલ, હવે તેલ આપું ?
શિવ૦ – તેલ તો કહારનું લીધું. અમારા હાથ પગ કંઈ ભાગ્યા નથી તો, પણ ખાશો શું ડૈયાં ! મ્હાને મારવાની લાહેમાં આ રોટલા અભડાવ્યા.
ભોળા૦- પાણી છાંટીને ટીચકાવવા માંડિયે. ન્યાતમાં કુતરૂં ફરી જાય છે ત્યારે પાણી છાંટીને શુધ કરેછ કની? હું સ્હસ્હરો બ્હામણ કુતરાથી ગયો?
શિવ૦ – પેલો દેસ્હાઈડો જોઈ, ગયો તે નાતમાં વાત કરે ત્યારે ?
ભોળા૦- તારે તો તને સૂઝે તે કર, પણ વ્હેલી થા. ખાઈને ખેતરમાંથી ઘાસ વ્હાડી મુક્યું છે તેના ભારા લઈ આવવા છે. ડોબાં બચારાં ભૂખે મરછ.
શિવ૦ – વારૂ, દેસ્હાઈએ કી દહાડાની હા કહીછ. ખેતરેથી બળ્યું ઘાસ ઉંચકાવી લાવોની. બચારાં ઢોર ભૂખે મરછ.
ભોળા૦- અરે પ્યારી, ત્હારાં શુકનના ઉપર માથે મુકીને લાવુંછ.
શિવ૦ – તમને ક્યાં તેનીએ લાજ છે.
ભોળા૦- ગંડુડી, ઘરધંધાની લાજ શી?
પ્રવેશ ૨ જો.
(સ્થળ – શેઠ નથ્થુકાકાનો ઉતારો.)
કમા૦ - સાલે હજામ, મીઝે તો તેરી માયા બોત આગઈ.
હજામ - અરે શેઠતો ઘુઘરો બન્યાછ.
કમા૦ - જબ બજાનેકી બોત મઝા.
હજામ - બચ્ચા, આજે તું પણ જરા શેઠને બનાવવા લાગજે હો.
કમા૦ - પણ સાલા, બનાનેમે તું બડા હોંશિયાર હૈ.
હજામ -અરે આજે તો જો ક્યા મઝા થાય છે.
કમા૦ - મેરીબી જીભપર બોલતો આકર ખડા રહેતા હે, મગર અદબસેં બોલા નહિ જાતા હૈ.
હજામ - પણ આજે તું ડરતો નહિ. મ્હેં અગાઉથી જ કહ્યું છે કની, કે કાકા અમને ભાંગ પાસો તો હમે હાથથીજ ગયા જો.
કમા૦ - તું તો બડા પક્કા હૈ, તેરી એકબડી ખુબી એ હૈ કે અદબમેં રહેતાહૈ ઔર મર્જી માફક કહેતા હૈ, તેરેપર શેઠ કોઈ દિનબી કફાતો હોતાહી નહિ.
