હજામ - એ તો બોલીને વાળતાં આવડવું જોઈએ. (નથ્થુકાકા ઘણાં ઘરેણાં અને ન્હાની પોતડી પ્હેરી આવે છે.)
કમા૦ - (ઉભો થઈ ઘણીજ અદબથી) નીધા રખીએ, મ્હેરબાન.
નથ્થુ૦ - (હજામ તરફ જોઈને) એને તો ખુબ ચઢી જો.
હજામ - મને પણ આજે તો સાળી ખુબ ચઢી છે. તમને કાંઈ જણાયછે?
નથ્થુ૦ - જરા નહિ.
હજામ - શેઠ, તમો તો ઉનાળામાં લીલાં પાણીનું રોજ સેવન કરતાં હશો તો.
નથ્થુ૦ - નારે બચ્ચા, મારે તો લગનને ડારે પીવી. આજે ચોથી વાર પરણુછ ને ચોથી વાર ભાંગ પીધી.
કમા૦ - સચ !! સચ !! અક્ક્લ હોંશીઆરીમેં હેંસી વરસે કોન શાદી કરે?
હજામ - શેઠ, આજે તો અમને તમે બનાવ્યા છે માટે હમે તમને બનાવીએ તેનો ગુસ્સો નહિ લગાડવો.
નથ્થુ૦ - આજે બચ્ચા સદર પરવાનગી. હોળીના ને લગનના ડારા બરાબર છે.
કમા૦ - અચ્છા સાબ, ખુદા તુમેરી સફેદી સલામત રખે.
હજામ - એટલું જ જોઈતું હતું. હવે જુઓ શેઠ, ક્યા મઝા ઉડાઉ છઊં.
નથ્થુ૦ - (પોતાના શરીર તરફ જોઈ) સાલા હજામડા, તને પીઠી મેળવતાં કંઈ આવડતી નથી. બરાબર રંગ જ કહાં ચઢ્યો છે?
હજામ - કાકા, તમારી તો અક્કલ ગઈછ. નવી પાઘડીપર કસુંબો જેવો ચઢે, તેવો જુના ચીંથરાપર ચઢે કે?
નથ્થુ૦ - કેમ કેમ? સાલ્લા બહેક્યો કે?
હજામ - બહેકી તો તમે રહ્યાછો આ અત્તરની સુગંધથી.
નથ્થુ૦ - ના, ના ! ખરે ? અત્તરની સુગંધ લાગે એવી છે કે? જુઠું કહે તો મ્હારા સમ.
હજામ - સુગંધતો એટલી આવેછે કે, તેતો શું પણ તમે બહાર નીકળો તો, તમારા શરીરની આસપાસ હજારો ભમરા ગુંજાર કરી મુકે.
નથ્થુ૦ - (ચમકીને) હજર ભમરા ! તે તો સાલ્લા મ્હારો કરડીને કુચો કરી નાંખે. એક ભમરાએ બેઠકમાં મને એક દહાડો દોડાવીને મારી નાખ્યોતો.
હજામ - વાણિયા કાકા, એટલામાં પોતિયાં કેમ કાઢવા માંડોછ ? ડરો નહિ, શેઠ ! હું મ્હારી મસાલ તમારા મ્હોડા પર ધરીશ કે ભમરા તાપથી નાસી જશે.
નથ્થુ૦ - તારે મારાથી ચલાય કેમ ? પાસે દીવો હોય છે તોજ આંખે ઝાંખપ વળેછને.
હજામ - બીજી તદબીર શોધી કહાડીસું. શેઠ તમારે ગભરાવું નહિ, તમારું કોઈ કામ અડ્યું રહેવાનું નથી.
નથ્થુ૦ - વારૂ, આરસી લાવ તો બચ્ચા.
હજામ - લ્યો શેઠ આજે તમને એવા બનાવ્યાછ કે બે ઘડી સૌ તમારી તરફ જોઈ
