વિદ્યાવિલાસિનીની વાત્તા જોવામાં ભન થયુ ભગન, હમણાં લાગી લેહેર લગન નિતે જ હુ વાડી ખ઼ાગ, આવી રચના નહીં કા જાગ; ચાક ઉપર ધડે જેમ ઘાટ, રચ્યું જીવન તે સુંદર હા દાહરા. ચાર ભાળ મૂકી પછી, ચયા પાંચમે ભાળ; પલગ ઊપર પાંજ, ત્યાં દીઠું તતકાળ. વિનષઢ મનમાં સમજીયે, વ્યાપ્યું. અંગ ઉભગ; ભલે પ્રકારે ભૂપતિ, આવ્યા મંત્રી સંગ ચાયાઈ, ભીમજરી કહે મહારાજ, સા કરતાં આ ૐ કાજ; રાય કડે હવે ગમે તે કશ, નૃત્ય તમે હરખે આદરી. દાહરા. નવ ઘડી નૃત્ય કસુ` નારીએ, હરખ્યા પેાતે રાય; મહીપતિ કહે ભાચુ વળી, આપે તે ગુણકાય. ભામની કહે ભૂપતિ, દ્ધિ સિદ્ધ ને ધામ; અપ્યુ' સર્વે આજ મે, તમને આણે ઠામ, મણીમજરી તમે સાંભળે, માંગું જે તમ પાસ; તે મુજને તમે આપજો, મનમાં ધરી ઉલ્લાસ. નારી ત્યાં વળતું વદે, વચન સુણેા મુજ ઇશ; સર્વ તમારૂ ધ્યેય પણુ, પેપઢ માઢારૂ શીશ, વળતુ મહીપતિ એમ વદે, સાંભળ ગુણુકા પાત્ર; તુજ મંદિર હું આવીયા, પોપટ કાણુજ માત્ર. વળતુ મહીપતિ એમ કહે, મારે જેને અર્થે; હાથ ધરૂ એ કારણે, પેપર વિષ્ણુ સા વ્યર્ષ, ચાપાઇ. ભારે શાની બીજી ન્યૂન, નથી કોઇ વાતની ઊન; મહિમા શે। અહિ આવ્યા તા, એ યાતે જશ તમને ધણી. મા જોઇ માગ્યુ' તમ પાસ, રાજા પસારે નહીં હાથ; ક્ઝુ” તે સૂકયું આજે જાણુ, તુ વિના બનેં રાખશે કાણુ, ૩રપ
