૪૪ સામળ ભટ્ટ. ખ’ હુંત બ્રાત સામળ ખ્રિત પરણી ભગતીતણું,હેત નહીં રાયે રતી; પ્રેમદા, હાય સુકુળ સુક્રૂજ સતી; ગુણીને સગાં સર્વ, સ્વાર્યનાં. સગાં સહાદર ; સગાં માતને તાત, સગાં હિતકારી નારી તર; સગાં વળી મેસાળ, સગાં ભગની ને ભ્રાતા; વેવાહી તે વેહેવાણ, સગાં, ગુરૂ ગેત્રી માતા; ળિ સગાં સ‡ આવી મળે, ધન હોય પાસે અતી; સામળ કહે આપત્કાળમાં, સગે એક સીતાપતી. વાત પિત્ત તે કરે, રૂધાયે હૃદયા જ્યારે; સભારે શ્રી રામ, તે દુખ ટાળે ત્યારે; Àરાવર જદૂત, ભૂતના સરખા તેનુ ન એસડ અન્ય, રામ નામેથી ભાલે ; નાસે ; જે નરક નિવારણુ નરહરી, પ્રિયા તમે તેને યો; એ આળપપાળ મૂકી કરી, ભાવે દશરથ સુત ભો. ધન્ય શાહ પુત્રને, જિણે ધરણી ધડ મૂકયુ'; ધન્ય શાહ પુત્રને, ચિત્ત એનુ નવ ચૂકયું ; એને શાની ખાટ, છપનપર ભૂંગળ વાગે; અષ્ટ સિદ્ધિ નવ નીધ, આર્ચીને પગે લાગે; તે સ્મૃદ્ધિસ અંણે તછ, જીવાડ્યા મુજ પ્રાણિયા; ધિકાર મુને તે રહુ અહીં, દુખી થાય તે વાણિયા. ધમજો; ભૂલે; તેને છે ધિક્કાર, જેહુના તેને છે તેને છે ધિક્કાર, જેવુ વિષ્કાર, વેરી; બાલ્યું પરનિંદા જે અખેલ, ધિક્ક પરારા હરી; પ્રીતે કરૈ, ધિક્ છે વિપરિત વાતને; સામળ કહે ધિક્ છે તે નર, કરે વિશ્વાસધાતને. ચાપાઇ, ઉપકાર્જ થાય વહાલામાં અરસ પરસ પડદો ખાલિયે, એટલે તા કુકડે ખેલિયે; થયે। ઉદ્દેશ વહી ગઈ રાત, પ્રકાશ પૂરણુ થયા પ્રભાત,
