૩૦૨ + પ્રેમાનંદ. મે કાને કુંડળ ઝળકે રે, નાસિકા તે દીવાની સગ* રે; દીસે દાંત ડાહસતા હૈ, હીરા તેજ કરે છે કસ્તાં હૈ. ત્રિકમજી વણિકની તોલે , નાથ ઉતાવળુ ને ખેાબડું ખેલે રે; સાનાની સાંકળી ને ક દારા રે, ક્રેડે પાટીવાળા મંદારા રે. ઝળકે ધનરેખા હથેલીમાં રે, આંગળીએ વીટીને વેઢી રે; સાદો એક વાગા પહેર્યો છે હરજી રે, એના સિવનારા કાણુ દરજી રે. સેલુ કેડે બાંધ્યુ એવડું રે, ગુણ કહ્યાથી શીખ્યા પ્રભુ એવડું રે; કરે હિંડતા હાથના લટકા રે, સાદી દેારીના કૅડૅ ટકા રે. પકે લટકે ઝુમતડા જ્યેાત રૈ, કેડે ખાસી પીતળની દાત રે; કી કી તે કૌતક ભાળીએ રે, ઠાલી ગાંઠ વાળો મે ચાર ફાળીએ રે. હું એક આદી પછેડી ખાંધે રે, નાથ દુંદાલા ને માટી ફાંદે રે; વસ્ત્ર પેઢુી તે પાંચે સાજા રૈ, પાએ પેયો તે સુંદર મેાળ રે. કાંઇ વાગા ખીરાજે કેશરી રે, અન્યા માટે પારીખ લખેશરી રે; મારા નાથજી નીચે ખામણે† રે,લટ પ્રેમાનંદ જાએ તેને ભામણે રે. સાથે વાણુાતર છે સાત રે, એદ્ધવ ને અક્રુર હનુમાન વિદુર ગરુડ રે, ભક્ત સુદામા દીસે દીન ૨.૧૨ પાથના હાથમાં પાન રે, આગળ જ્યેષ્ટિકાદાર હનુમાન રે; ચમ્મર સુદામાએ ગ્રહી રે, છે વિદુરના હાથમાં વહી રે. ૧૩ ખાલી માલે પ્રભુ તેાતળી રે, ઉને ખાંધે કથળી રે; એમ આવ્યા શામળા અવિનાશી રે, તે જોઈ રહ્યા તીરથવાસી રે. એ તો કાઈ પારખ દીસે નવા રે, આપણા અર્થ સરસે હવે રે; કાંઇક ભારે માસ ભાગે રે, ભલા વાગેાતર ૧૦ ૧૧ ભ્રાત રે; ૧૪ પાસે રે. 19 ૧૫ હ્રીં' સહુને શીશ નમાવતા રે, દીસે પૈસાદાર ક્રાઈ પામતા રે; એ તો કારણુરૂપ કંઈ ળિયું રે, એને દર્શને દુઃખડું ઢળિયું . ૧૬ હુંડીવાળા એમ વદે વાણી રે, મળ્યુ શામળે અંગે એંધાણી રે; આધા આવીને પાછા ચાણી રે, તેના મનની વારતા જાણી ૨. માલ્યા પતે તે શા[પાણી રે, કાંઇક આછી લજા આણી રે; તીરથવાસી બાલ્યા શિર નામી રે, જીતેગઢથી આવ્યા છીએ સ્વામી રે. ૧૭ ૧૮ સગયૈાત. । ખામણે દે.
