ઓખાહરણ. કૃષ્ણે મૂકયુમાસ્ર ભાણુ, માહ પામ્યા પીનાકપાળુ; કધુ પૈ:હિંયા ઊપર શયન, સાંભળ પરીક્ષિત રાજન, રણે કાચ્ચે બધી બધ, ધાયા ગણપતી ને વળી ધ; મહુધ અભ્યતર આણી, વાયા ધનુષ વિષે શર તાણી. ધણી ક્રોધથકી કા ન ઉગારી; જાદવ સેનામારી, કરતા માર, ધારાસ હૃદવમાં થયેઃ હાહાકાર. ત્યારે ધાયે સાયકી શૂર, ફાધી અસુર સેનાને સૂર; પ્રગટયું માયાતણું તાપીર, મંત્ર નીવારે તે જીર. છેવાં કવચ ભાલા તે છેક, ગાજ્યા બાણાસુર ઉન્મત્ત, તાણ્યાં ના અસુર મૂકીને ટેક; ધનુષ તે પાંચ શત. શ્રી સારગ; નાખે ભાણુ તે દાનવ દક્ષ, શત સહુસ્ત્ર અમ્રુત તે લક્ષ; નાફી સૈન્યા તે ભડભડાટ, હસ્તી ચીસ પાડે ચડચડાટ. પડે જાદવમાં મૃ ભગ, ત્યારે કાપ્યા શામે સાર ગ, ખાણું ભેવુ તે બાણન અંગ કૃષ્ણે છેચે તના દંડ, રથ કીધા તે શત ખડ; એંધુ વેપ, કાપ્યાં કવચ આયુદ્ધ ને પ બાણે પાડયા મરતકનો ટાપ, દેખીકૃષ્ણને ચડિયા કાપ; આકરફ્યુ છત્ર અતી શરીર. કીધા વાહન વીના વીર, ગતીભગ થયા છેદવા માંડચા જ્યારે હાથ, આવી બાણાસુરની માત; કોટરા એવું તેનું નામ, દેખી નમ્ર મેં લાન્યા શામ. નવ મૂકયુસુદરશન, નાસી પાછા ક્રોધ કરી તે વાર, થયે ફ્રુટથા ખાણુ બુદ્ધ રાજન, કરવા તૈયાર. રાયે ફ્રી કટક સજ્જ કીધું, ખાણે વઢવા દામ દીધું; જ્યાં ઉભા શ્યામ તે રામ, આવી કીધે મહા સંગ્રામ; કર્મ, વસે માંસ પછે માંડયુ આસુરી રૂધીર ને ચર્મ; ધાયા વાધે જેમ પૂર્વ, વરસે અસ્તી ઉપદ્રવ. સંગ્રામ સમુદ્ર નાસે જાદવ ભૂળિયા સર્વ, ભલા સુભટ તજે ગર્વ; હુલધર નાઢી મૂકી ભામ, રૈયે ઘણ કીધે નાખે કર૬મ ક્રાંટા સર્પ, વરસે પાડયુ’ જાદવમાં ભંગાણુ, નાઠા દાનવ રાયમૂકે ટ્વીટ, કાની એનાં મહી અકાળે શીશ, ખેદ શભ્યા દાનવ નપું; હલધર લઈને પ્રાણું. ગ્રીને ભરડે કાંટ; પામ્યા શ્રી જુગદીશ. ગરુડ થયા છે ગતીભગ, યાપ્રારે ભાગ્યે અંગ; રથ વણા કીધા રામ, સૂકી માત્ર તે નાઠા કામ. ૭૮
