૧૧૦ પ્રેમાનંદ ભટ બત્રીસ હૈાય લક્ષણુ સ‘પૂર્ણ, તેઢુનુ` હું કરૂ' પાણિગ્રહણુ; એમ કરતાં વહી ગયા દિન, એહવે આવ્યા નારદ સુન. વલણ. નારદ મુનિ પધારી, સુણ યુધિષ્ઠિર ભૂપાળ; પછે વેણાપાણીએ કેમ મેળ′, નળનુ વેલીસાળરે. કંડલું ૩ જીરાગ રામગ્રીની દેશી, એણીપેર એયા નૃહદસ્વ વાણીજી, નળને ઘેર આવ્યા વેણાપાણીજી; વીરસેનમુતે દીધુ' માનજી, અર્ધપાદ્યે પૂજ્યા ભગવાન હાડી. પૂજ્યા નારદ આદર માણી, હૃતેમાં અતિ પ્રેમ; અન્ય અન્ય પૂછીએ, સમાચાર કુશળી ક્ષેમ. રાજ્યાસન સુનું નળનું દેખી, નારદ ઋખી એમ પૂછે; પટરાણી દિસતાં નથી એ, કાહેની આસને એસવુ રાણી પછે પ્રતિઉત્તર વિચારી નળ, ખેલી કારણ શું છે. વિના, તેડુના મા દોષ; ધરી શેષ પુત્રવેણાધારી; નળ તમેા પ્રશ્નપતિના, જાણતા હશે। બ્રહ્માએ, માહારે નિરમી છે કે નારી, સપ્તદીપ નવખ’ડમાંહે, કન્યા ડાયાફાટ; સખી હું વરૂ' એહેવી નવ મળે, શકે છે કન્યાની ખેટ, રૂપ તાંહાં કુળ નહી, કુળ તાંડાં નહી ચાતુરી ચાલ; કા સફળ લક્ષણ હોય પૂર, તે હું પરણું તત્કાળ નાદ ખી તવ ચયા, એમન કીજે ભૂપ; તાહારા સરખું નવ તે મળે, કા શ્યામાનું સ્વરૂપ, કન્યા અલૈકિક છે, વૈદહેને વરણે; દ્રતે ઇચ્છે નહીં તે, તૂને કાંડાંથી પરણે. મહામુની તે, કન્યાનું કાણું નામ; નળ કહે આ વણુ રાયની દીકરી મૈં, કહ્યુ તેમનું ગામ. નારદ કહે સકળ દેશ મળ્યે, ઉત્તમ વિદર્ભે દેશ; તાંહાં રાજ્યાસન કરે છે, તેઢુને ધેર એક તારુણી, ભીમક નામ નરેશ. વજ્રાવતી નામ નિદાન; પુણ્યદાન અપાર ફીવાં, પણ પેટે નહી સતાન પણ તે
