નળાખ્યાન એમાંથી, પાળુ પાસે રાખું; એક હાથ પડે માડુ જમાડું એને, દુઃખદહાડા ખાઈ શરપ્રહાર કરૂં જો એને, તે એ ગ્રહણ કરવું જોઈએ જીવતુ, ભૂપ સખીને રાન્ત, દીઠો એવે સકળ એક પાય. અગ વૃક્ષતણે થડ નીદ્રા કરીને, ઉભા છે તેને દેખી નળ મનમાં હમ્મે, ભેદ કરી પરવરિયે; અખર એઢી અંગ સર્કાડી,, શ્વાસ રૂંધન કરિયેા. અનંગ. કુમ થડ પુઃ નળ ભડ આવ્યા, ખૈશી આપે ચાલ્યા; લાં કર કરી લઘુલાધવીમાં, ``ખીનેા પગ ઝાલ્યો. અનુગ નાખું, અનંગ. થાય નિધન; વિસે મત. અતગ પૃથ્વીમાંય; ૧૫ વલણ. ઝાલ્યા ૫ખી જાગી ઉચા, નળને કીધા ચંચના પ્રહારરે; પછે પોતાની વાણીએ ફરી, કરવા લાગ્યા પેાકાર. કડવું ૭ મું -રગ મારૂ પાપી માસાંરે; શુ' પ્રગટયુ માહાફ પાપ, પા ધણી, પા જેને નિર્દયતા હું મુ રોકી હૈયે ઘણી. પા અશ્વમેવ. પા અગ્નિમનાંય, પા હસે માંડયારે વિલાપ, કાળામાથાંના આ એ તેા જીવને મારે તતખેવ, પા હવે ખાય, પામુને ટુપી નાખશે માહારી કાણુ મૂકાવે કરી પક્ષ, પા માહારે મરવું ને આ ભજ સરખું તન, પા તે અંગે થાશે ટળવળી મરશે માહારી નાર, પારુ તે જીવશે કેહેને ગ્રંથા નારીએ દીઠા નાથ, પણ ધાર્યા સહસ્ત્ર સ્ત્રીને નાચ ઉપર ભમે ધણું કરવા લાગાં સાથ. પા વૃં, પા આફ્રદ પા હસીએ દીધા શાખ, પા તારી ઓ એમ કરજો વિલાપ. પા વચન, હંસી સાંભરે; હંસ નારીને કહે તમે જા સર્વ ભુવન, આંહાંથી પાછાં વળારે, જે કાંઇ લખ્યું હશે બ્રહ્માય, હું તે અક્ષર નવ ધાવાય. કેમ છૂટીએ બંધ, હ૦ આપણે ને અણુધટતુ કીધુ કર્મના અમે, તું એટલા હશે સબંધ. મને વારી રાખ્યા નહિ તમે, આં આપણે વસવું વૃક્ષ તે બ્લેમ, હું 7 થાએ થાનકભ્રષ્ટ, હું સર્વને દેશ છે શીખામણુ, હું આજ મેં નિદ્રાકીધી ભામ. તે પામે માહારી પેર તમે ધણુ મા મૂકો ચહ્યું. આં કષ્ટ. એભ ફહેતા અને ભરતાર, ૯૦ દેખી નળે ક્રીષે વિચાર. એહુને ભક્ષ. પા નીધન. પા આધાર. ૫૦
