૧૨૮ પ્રેમાનંદ ભટ લાડકવાઇ કર્યો કે હવે, છે કર્મમાં દેખી; અક્ષત ઉતારી દૃષ્ટિ મેડીાય,કાઇની મેલી ચેખી, પરણ્યાના આરિમે નર વીયે, ન સાસરે સમાતી; ૨ત દીકરી કયાંથી જીવે,ત્રણ ભાઇન ખેહેન પત્નાતી. આવડા તાવતે તારુબ્રુિતે શે, દેવને ઘેરી વળ્યા ડાઢ; કહે કુંવરી અંતરની આપદા, અમને થાય ઉચાટ, મુખ મરડી દયતી ખેાલી, ધરડાં માણસ નઠાર; પરણ્યાં કુંવારાં કાંઈ ન પ્રીછે, ફોકટ કરવા સાર હું સમાણુી જાય. સાસરે, તેના જોને તેનીપેરે ભારે થાયૅ, આજુરા ભેગ રાગ. જાશે વચન સુણીને સમજ્યાં રાણી, પુત્રી થઈ પરગુવારી; ભાભનીએ કહ્યું ભીમકનૈ,પુત્રી કાંહાંલગી રાખશે કુઆરી. વાહા`વાય ને દુખવા આવે,જો જીવે આ વારકી; કોહેને ભાએગે કાળથી ઉગરે, પરાવી કરા પારકી. દીકરી ભાણુસ મેટી થઈ ત્યારે, પીહર નવ સહાયે; સ્વયંવર કરીને પરણાવા, જાતાં એની ઇચ્છાયે. રાયે પુત્ર તેડાવ્યા. પોતાના, કહ્યું' એહેનને પરણાવે; દેશ દેશના જે રાજા, દૂત મેાકલી તેડાવા. ન ધન તૃણું સામગ્રી, મંડપતે રચાવા; વળ ભગળ ગીત નકેરી, પછરા નચાવે.. સ્વયંવરની સામગ્રી માંડી, મેટા મળ્યા રાજાન; નળને તેડવા ભીમકે મેકલ્યે, સુદેવ નામે પ્રધાન. વલણ. પ્રધાન નૈષધ મકલ્યે. નારદે, કીધુ’ હતુ. વિખાણુૐ; દમયતીએ પત્ર પાઠત્મ્યા, વાંચી નળે દીધાં નિશાણુ. કડવું ૧૭ સુરાગ સાર્ગ આવી સુદૈત્રે આપ્યો કાગળ, હૃદયાચાંપીવાંચે નળ; વસ્તુ શ્રી નૈષધપુર ગામ, પુણ્યવત પુણ્યશ્લોક નામ. છે કાલાવાલાની કુંકાતરી, લખીત ગ દમયંતી કિં કરી; આંઠાં આવી ગયા ખગપત,કહેતેવારતા માનજે સત. મેં તમને સમર્પ્યુ' ગાત્ર,આ સ્વયંવર તે નિમિત્ત માત્ર; સીનનીરની કરજો પ્રીત, માહારા સરખુ કરો ચિત્તા.
