નળાખ્યાન.
કડવું ૧૮મુરાગ સારંગ,
નળને જોવા ઇંસ્થા છે, એટલે આન્યા જમજી;
અગ્નિ વરુણુ પૂઢેથી આવ્યા, પૂછે માંહામાંહે કયમજી.
અન્ય અન્ય
કચેરી કરતા, એટલે જીવાં કામજી;
ચારે દેવ માંહામાંહે છેતરે, ન કે પરણ્યાનું નામજી.
અગ્નિ કેહે શું અમેં ખેલવું, સર્વ દમયંતીના લેાભીજી;
મનના મનેારથ રાખે મનમાં, નળ આગળ કાંતિ ન શોભી.
પઢે તાળી દેખ હસ્યા માંહામાંહે,
કપટ કીધું સાગજી;
સ્વયંવરમાં ચારે જઈ જોઈએ, કાહાનું ભારો ભાગ્ય,
વરુણુ લગે વૈદર્ભી વાળી, મૂકો મનની આશજી;
મરણશે નળ આપણે જેતી, છેલશે અધરતુ નાસાજી
અગ્નિ કેહે હા વાસવરાળ, મૂકા હૈયાને હર્ષજી;
દમયંતીને તમા ન પામે, જો તો શત વર્ષજી.
ભીમકસુતાને આલિ’ગન નહિ ?, અભાગિયાં આપણાં ગાત્ર;
વિરસેનસુત આગળવિષ્ણુ ન પામે, તે આપણુ કાશ્ માત્રજી.
જદપી મનસા નળની મૂકી, આપણી મમતા કરેજી;
ગુણ વાઢાણી જો હાય દમયંતી, ખલા માપણી વરેજી.
લક્ષણુ વાહાણી દમયંતી છે, રૂ૫ ચૈાવન મત્ત;
ગેળ મુકત ખેાળને ખાધે,
મેહુ પ્રકારે એહુને ન વરવી,
હે
માટે
માણસ વરે તે દેવ કરે એથી, આપે
શકે કેહે
ચતુર પશુવતજી.
પાછાં ફરવુ જી;
ભલુ મરવું છે.
લે જમલેાકી;
કીધું છ
કયમજી;
નળરાજાને, જમરાજ
આણીએ આપણને વરસે, થશે હુસનું
વરુણ ભણે જે એ શી લલુતા, વણુ ખુટે મરે
એમ ચાલતુ હાય તા લેદમયતીને, એમ કહેવા લાગા જમછ,
અગ્નિ કેહેરે ભલે શ્રમ કીજે, કદાપી થાય સાચેજી;
દમયંતી ભણી દૂત થૈ જાય, ચારે નળને જાજી.
છે નળ પાસે આવ્યા સ્વર્ગવાસી, વેશ વિપ્રતા ધારીજી;
ત્રિપુંડ તાણ્યાં પુસ્તક કરમાં, ગ્રહી સુંદર ઝારીજી.
નળે નિર્મળ બ્રાહ્મણુ દીઠી, આપ્યાં દર્માનજી;
આસન આપી પૂશ્ન કીધી, પછે પૂછે રાજાનજી.
કામકાજ અમસરખુ’ કહીએ, હરિ માહોટા છે કરનારજી;
વિષ કહે અમે આવ્યા છૈયે, તુને જાણી ગુણુભડારજી.
૧૩૧સંદર્ભ ત્રુટિ: અયોગ્ય <ref> ટેગ; નામ વગરના સંદર્ભમાં કંઇક સામગ્રી હોવી જ જોઈએ
