નળાખ્યાન. કેંશમાં ધૂપેલ ત્યાં ઘસીનું Øથ જોયુ, પછે. ચડ્યા જ્યાં ત્રીભાયું; વસે છે. દમય'તી નારી, સહસ્ત્ર દાસી સેવા કંરનારી. કેટલી ગાન કરે વર ઝીણા, કા નાચે વારે વીણા; વાતે રીજવતી ચતુરસુજાણુ, કેટલી કરતી કન્યાનું વિખાણુ. એકાંત ત્યાં આરડી, હીંડાળે હરિવદની ખેડી હીંચે, દાસી કિંકરી પાસે માથુ ગુથા', કહું સંસ્થા રખેવાં ભીત માંહે જડીઆ ખાપ, વધુ ધરે દીસે છે આગળ દમયતી પાછળ દાસી, સાડામાં પ્રતિબિંબ રહ્યાં પ્રકાશી; મુખકમળ કન્યાનું ઝાકૅ, સામે ચંદ્ર જે નણે ચળકે. શાબે ન્ઝેબનધામ, મુખે નળરાજાનું એવું ભૂપતિએે જોયુ, મેણે મપાયું. અંગરંગથી આવે; આપ નારી નામ; રૂપ શા વાંક; કર કી ચઢશે. આ આંક, ચારમાં કાનું ભાયગ ભળશે, રત્ન આ મુને પરત મનની રૂચે, અત્રાઈ થયા દેવ ની વચે; ભલું ભાવી પદાર્થ થયા, તળે વિવેક મનમાં ચહ્યા. માહ્યા દારડી; સીંચે. દેવતણા વલણ. ચડ્યા વિવેક શેકને તજી, જ્ઞાન તે હૃદયે રેરે. પોતાનું પાળવા, દેવનુ માગુ કરેરે. સત્ય કડવું ૨૦ સુગ સામેરી, ખેઠી દમયંતી શીશ ઝુથાવા, સ્વયંવરો સાંતરી થાવ; સામી ભીંતમાં જડી છે ખાપ, વણ ધરે દીસે કે આપ ઢાળ. પૃષ્ઠ પૂ; આપ દીસે વણુ ધરે, પ્રતિબિંબ ખેતી દૃb2; દાસી ને દમય'તી ખેઠાં, નળ આવી રહ્યા છે પ્રતિબિંબ પડયુ દર્પણમાં, પ્રેમદાએ દીઠે ગઈ ખુણે નાહાસી તેડી દાસી,શુ એસી રહી છે મૂર્ખ. માધવી વળતુ વધુ બાઈ, શામાટે નાહાર્સી મેં । ન દીઠુ' તમે દેખી,આવડુ' શુ વિરમે થયાં. ગૅહેલી તાલુારી મીટ મતકમાં,મે દર્પણુ રાખ્યુ દ્રષ્ટિમાં, સ્વરૂપ દીઠું દિવ્ય નળનું, ન મળે ખીજો ષ્ટિમાં ગયાં; ૧૨ ૧૩૩
