નળાખ્યાન. એહેવુ કહીને સૌંજ ધસ્યા, ફરકાટક નળને કરું હસ્યા, લાગી વિખવાળ દાો ભૂપ, કાળી કાયા કાજળપે શ્યામતા વિશેષ, વાંકું મુખ થયુ કુખડું રૂપ, પૃચવી કેશ; તે દાંતે ડાચાં ગયાં મળી, નીસરી ખુધ કરી એવડ વળી. નળ કેડ઼ે ધન કટ્ટુકુમાર, ધણા રૂડા કલેા ઉપકાર; તુને મે‘ આપ્યું પ્રાણુદાન, ડો. હુંને કીધે સાહી સમાન. નાગ કહે રખે દુઃખ ધરા, જોતાં એ ઉપકાર છે ખરું ગુપ્ત રેહેવું સંવત્સર ત્રણુ, કે નવ એળખે એહેવું વર્ણ. ત્રણ વસ્ત્ર આપું છઉં ભૂખ, પરિધાને થાશે મૂળગું રૂપ; તે જોયાં પેહેરી પરીક્ષા કરી, તતક્ષણ કાંતિ ભૂપની કરી. હરખ્યા નળ થયું દિવ્ય કામ, નાગે બાહુક ધરિયુ' નામ, ગયા અયોધ્યા વૈપધરાય. ભૂપાળ ચાળ થયા વીદાય, દેખી માણસ નાહાસે અરાંપરાં, ધાયે બાહુક પૂડે છેકરાં; જે જે મારગ મહીપતી પળે, તાંહાં માણુરા જોવાને મળે. હસે લેાક રૂપે લીહુ વાળ, પૂડે કરાં પાડે તાળી; રાજસભામાં રાજા ગયો, પ્રતિાર સાથ ખસીને રહ્યા. હસી સભા હસ્યt ઋતુપણું, વિધિયે આ કાંડાં નિરમ્યું વહ્યું, હારે કાજળ તે જાબુળ, નણૅ રૂપે ખીજો નળ. કાર્યો કાણુ છે. વરૂપના ધામ, કેમ આવવું પડયું શું કામ; નળ કહે માહારૂ લુક નામ, આવ્યા ઊદર ભરવા કામ. અશ્વમંત્ર જાણુ’ રાજન, એક દિવસે ૐ શત જોજ'ન; કેહે ઋતુપર્ણ મેટું કારણ, આ રૂપ ને વિધા અસાધારણુ. નળ ઈંત્રિના કૈા જાણે નહીં, મંત્રપ્રાપ્તિ તુને કયાંથી થઇ; પાઠ કરતા નળરાય, હું નળના સેવક શીષ્યે વધાય. કા સમે પ્રકાશી ભણુતા તેહ, ત્યાંથી વિદ્યા પાગ્યે; એહ; નૈષધનાથ તે વનમાં ગયા, તે દુ:ખે હું આડાવેશ થયેા. આવ્યા ઘઉં રહેવા તમકને, અનવસ્ત્ર આપજો મને; નહીં કરૂં હું તમને નહીં સ્વયં પાક નીચું કામ, નહીં નમુ જેમ તેમ, ધરાવું, સેવક કરીને નામ. રાયજી વિદ્યાવાન જવા દે કેમ. રાજા કહે રહેા હયદાસપતિને જધપી માન અપતી અધિકાર, સેવક માત્ર કરે નમસ્કાર; પામે , પણ કહેવાયે દાસત્વ મારાન્ત થયે, હુયશાળામાં વાસ રહ્યા; છે. વિજોગની વેદના ઘણી, નિત્યે સુએ શ્લેક એક ભણી. ૧૫મ
