પ્રેમાનંદ ભટ ધક્ષે રાહુ ચક્રને ચાંપે, તેમ દમય'તી થરથર કાંપે; ભરિશ રૂ ડગ, તુજપર તૂટી મા પડશે ખંડગ વાળી; વટેસાર, છું; હું તા ભીમકાયની ખાળી, અલ્યા હુ` નહિં ચૂકવા હું તે દમયંતી નળની નારી, પાધિ કહે ભાગ્યદશા મારી એવું કહીને પાધિ શિયા, અબળાને ક્રેધ મન શિયા; મૂર્ખ કહ્યું માનરે મા, હા જમપુરના ઊપકાર તારે હું જાણુ, તે માટે હું દયા કાંઇ ખળ મા કરે તુ મૂજ સાથે, મુરખ મરણ ગયું છે. માથે. કેમ નવા દે” ભેળી ામ, મુજ વિરહીતણા વિશ્રામ; હુમાં શશ અવગુણુજ દેખા, મને શા માટે ઉવેખા. મારે મંદિર સ્ત્રી છે તરણુ, તે રહેશે તમારે ચરણ; આપણુ એ છવ જીવશું જડિયાં, કાણુ સુકૃતથી સાંડિયાં. થનાર તો તે દેઈશ થાવા, પશુ નહિ સુખે પાધિ વશમાં વરતે, હું નથી લક્ષણુતિ મને લેભાવેા, પૂરી અન્નવસ્ત્ર વિના ન દુભાવા, ભક્ષદુ:ખ ન ધરશે ચિત્ત, ઊંચુ વૈષ કહે ધન્ય વિધાતા, મને પ મારી ફર્મદશા છે ચડતી, વૈદરભી પામ્યા દૈવ નહીં પામ્યા ખપ કરતાં, મને વાર ન લાગી વરતાં. તણુના મેરૂ તે મેનુ તરણું, તારી લીલા અશરણુશરણુ; ભાવિ ન શક્યા નૈષધસ્વામી, નળે ખાઇ નારી મે’ પામી. શું નળ નળ જંખના લાગી, પહુઁાર નિશાયે ગયેા લાગી; ો લેબે યે નળનું નામ, જેણે દુખિયાં ?ીધાં આભ, મેલે આધાર પ્રાણુજીવન, ધાયેા દેવાને ક્રાધે સતિયે સભાળ્યું આલિંગન, સત્ય, રાઈ સમા કમળાપ વિઠ્ઠલજી ચડળે વારે, હું તે રહી હુ તમ આધારે; મધુસૂદન રાખેા મામ. વિપત સમેના શામ, આપ્યુ' પદ ધ્રુવને અવિચળ, ગ્રાહથી રાખ્યા પ્રહાદ વસિયા થભ, રક્ષા સત દીયે સદા નિરતર, મુકાવ્યા ભદગળ; કરી ધરા નવલખ અસતથી હાઉં સ્વતંતર; ન મુકયા હાયે નળ મનથા, કટે ન જોયું હાયે અન્યથા. આપત્કાળ રહી હૈઉં સત્યે, નળ સમરી રહી હૈાઉં શુભમતે; પંચ મહાભૂત સાક્ષી ભાગ, ન ચુકી હાઉ નળનુ ધ્યાન.. ૧૬૦ યે સત દે. તભને જાવા; નથી કાંઈ નતા. વાસ સદન શાભાવે; ગૃહસ્થાશ્રમના લાવો. વેધું ક્રુ નિત્ય; દમયંતીને ધૃતા. રડવડતી;
