૧૯૬ મેમાનંદ ભટ રથ આવ્યો ગામને ગાવાંદરે, સુણ સાધવી; હા હા હોય અયે ધ્યાભૂપ, મહિલા માધવી. દીસે સુદેવ મેલે લુગડે, સુણ સાધી; પણ હોંકહાર કરૂપ, મહિલા માધવી, વલણ. કરૂપ ખેડણુ થતણા, યમ કહીએ એ નળરાયરે; વસ્થા જોઇ ગામની, ઋતુપર્ણ, દુખીયેા થાય?. કડવુ પ મું–રાગ કેદારેશ ઋતુપર્ણ કહે છે વિપ્રને એ, શું કારણ સુદેવરે; બ્રાંત પડે છે મુજને નથી, સ્વયંવર અવેવરે, મુની મુને મિથ્યા લાવીયે, કાંઇ દીસે છે કરે; રિપુલેાક હસાવીયા, કા ફાગઢરે. વેહેવાકર્મ નથી દીસ', નથી રમ્યેા માંડવરે; તાંડવરે. દુંદુભી શું નથી કેાલતાં, નથી થતું સુદેવ વળતા આલીયા, છે હાતુ હેવાનુ કમૅરે; ક કાતરી અને લખી નથી,નહી ભાંજા ભીમકને ભર્મરે. ક્ષણુએક રહીને આવજો, પુૌથી મહારાજરે; આગળથી તે સાંચરે, વધામણી લેવા કાજરે. વૈદરભી જુએ વાટડી, વિપ્ર આવ્યા ધર હુરખે ભરી તવ સુંદરી, મુનીને લાગી માંયરે; પાયરે. પ્રાણુનાથરે; ફડી કેહેજો વધામણી શુ, પધારે ખાઇ રૂડી પેરેનથી ઓળખ્યા,રાત ોજન કા સાથરે. ખીજે નળૐ; વાડી સ્થળ. છે રૂપ તેઢુનું બીહામણુ', જાણે હુકને પરીક્ષાને તેમતે, એકાંત દમયંતી હરખે ઘણુ', જો આવ્યા નગરલેાક હસે વણ જોઈ, ભીમક રાય સાહામા ગયા, ત્રણે રાજકુઅર આવી મળ્યા, ઊઠી સર્વ સભાય. છે ઋતુપર્ણરે; સાથીકેશ વણૅરે. રયથી ઊત રાય, વલસ સભા સર્વ મેરી થઇ, આસને મે ભૂપ રે; ભીમક આદે સર્વ કા, જીઅે સારથીનું રૂપ રે. કડવુ પદ સુરાગ કેદાય ભ્રષ ભીમક સ્તુતિ કરે ધણીરે, ભલે પધાગ્યા અયોધ્યા પણી, થાકા અવેવ દીસે દહનારે, ઍનથી શું સેન્ચારે.
