નાન વષ્ણુમંત્ર ભા નળરાયૈ, તતક્ષણુ વીસ વડાડવાશીર ઉપર, ઉભા ઘસી અતિ આનંદ પામ્યું, કાતુક કુંભ ભરાયા; રહીને નાકાયા. ટીકું વળતું; સુહુલા મધ્યે કામુક્યાં, અગ્નિવિષ્ણુ થયું ખળતું ઉભરાતું અને કરે લાવે, કડછીનું નહીં ફ્રાભ; કરી પ્રામ. મળી; દાસી ગઈ દમયંતી પાસે, ખાલી વળી. ગાત્ર; અનપાત્ર. વાછ વૃક્ષ તે જળ અનળ, એ ચાર પરીક્ષા અન લાવે અભડાવી એહેતુ, વૈદરભી કહે જા રમતી રમતી નેઢે નમતી, નિરખતી નિજ એક બાહુક વાર્ત વળગાડ્યા, એક લેઈ નાડી અરે પાપણી કહી બાહુક માધવી કેહે કરી કરી રસોઈ, હું દેઈ આપુ ઉઠ્યા, દાસીયે મૂકી દોટ; ખાટ. કરી પાક નીપાબ્યા નળરાય, ખેડા કરવા ભાજન; છે દમયંતીચે જોયુ સ્વાદ ઓળખ્યા એ નળ કરી કરીને મેકુલી 4" માખી, અણુાવ્યુ. જે મન, નિશ્ચે, પાક પરમ રસાળ, ત્યારે, સાથે અને મળ.. વલણ. સાથે અને બાળ તે, નળ કને આવી કિંકરી; બાહુકે દીઠાં ખાડુ તાહારે, આંખડી જલે ભરીરે. કડવું ૫૮ મુ.-રાગ રામમી, આહુકે દીઠાં ભાડુ, ઉલટપુ અંતઃકહ્યું; દામાં માહારાં બાળકાંને, દેખીને આવે મહું. કળજુગૅ પાંતજ કીધુ, બાળક વત્યાં મસાળ; કાણુ કૃધ્ધ મેં આચાં, તજી ખળા અ'તરિયાળ સોગસાગર ઉલટા, નમણાં શ્રાવણુ સમાન; આલિંગન દેવા કારણે, સુતને ફીધી સાન. મળવાને તેમાં મીઠડાં, કર લાખા કીલા કીશ; ળ્યાં ખીહીનાં આળક તે, પાડે ચીસે સીસ. દાસીયે ચાંપ્યાં હદે સામે, કીધી બાહુકને તિરસ્કાર; રહેવા દે તાહાર” રમાડવુ ભાઇ, એ છે રાજકુમાર આવુક કહે બાળકને મુને, સાંઈ દેશના સ્નેહ, નારે ભાઈા ભેટતાં થાયે, કાળી કસરની દેહ. બાહુકે બાહુકે બાહુક બહુક
