પ્રેમાનંદ ભટ. વાત; એ છત્રપતીનાં કરાં, તુને મળવાનું કેમ મન; શે દુઃખે થાય છે ગળગળા, રાતાં છુટી લેાચન. ખાડુંક વળતા એલીયા નાહારે,એવાં બાળકની જોડ; આ દેખીને તે સાંભમાં, થયું રમાડવાનુ કાઢ દાસીયે કહ્યું દમયંતીને, ખેલ્યા બાહુકની આપ આત્મજ્જૈદી અતિધણુ, કાળે કરે આંસુપાત. દમયંતીષે પુછ્યુ' ભીમકને, નળની પડે છે સ્રાંત; આના હોય તે બાહુકને, પૂછુ.તેડી એકાંત. ભીખક કહે સતી સુતા, તુને શું દેવું શીક્ષા; સુખે ખેલાવે! બહુકીયાને, કા નળની પરીક્ષા- વૈદરબી આવ્યાં અતઃપુરમાં, જાતાં પોતાની મેડી; આજ્ઞા આપી દાસીને, લાવે બાહુકને તેડી. શીઘ્ર આવી સાહેલડી, અંતરમાંહિ ઉલ્લાસ ઉઠે ખાહુકજી ઉતાવળા, દમયંતિની પાસ. રાયજી વળતા ખેલિયા, હું છું દીન કગાલ; વવા સાથે વૈદરભીને, વાત કર્યાનુ શુ વહાલ. સેમવદની સુંદરી, સાર ગતયનિ સુજાણ; વાત કરતાં બ્રહ્મચર્ય ભાગે, વાગે મેહનાં અણુ. પરઘરમાંહે અમે નવ પેસ, સ્ત્રીનાં ચંચળ મન; સાધુ પુરૂષને સદ્ પાડે, આવિને ટ્રે આલિંગન દાસીને તવ હાસ્ય આવ્યું, દૈવના કાતક જોય; વિશ્વમાહિનિ દમયંતિ તે,આ ભિયાને યત્ર નહિ માય. એર ન ખાય ા કરતાં, વિપરિત વષુનુ વાન; એવાં ઉપર વળિ કર્યું લખાં, વળિ રૂપનુ' અભિમાન. બળાત્કાર તેડા બાહુક, દાસી થઇ બાંહેધર; નીચિ નાડે નળ ચાલિયા, જ્યાં ગૃહીણીનું ઘર. બ્રહ્મચર્યને છે દાત; જાતાં કહે છે કિકરીને, વૈદર્ભી વિકારે ભરી, મતે વશ કરવાની વાત. માધવી કહે એમ વિચારી, કાણુ ભાગેછે. ધર્મ, વૈદર્ભી તને યમ નહિવ, કરે અગ્રીકમ. નથિ આશરા ગમાતણે, કહિ ભીડાવ્યાં કપા; ક્ષસિચે દેખાડી આંખડી, ત્યારે ચાલ્યે માધરી વાટ. બાહુકને કારણે ભેંસાવા, ળિરૂપાના બાજ; દયતિ. પંભરા ઉપર બેઠી, ભાગરિ તરyઢ. હુક બહુકે બાક બાહુ બાહુકે બહુકે ખાહુકે આહુકે બાહુકે બાહુકે બાહુકે બહુકે બાહુ બાહુકે બાહુક 0 O
