૧૯૬ મેમાનદ ભ શ્વસુર શ્વસુરપની હે, શાલક શાળાહેલીટ્ઝ; દમયંતીને ઘણું પૂજે હા, ગાયે દાસી સાહેલીજી, લક્ષ્મી નારાયણ શિવ ઉભયા હૈ,તેહેવુ' 'પતિ દૌસેજી; દીધુ માન શ્વસુરવર્ગ હૈ, પૂછ્યું. નૈષધઈશેજી, વલણ. નૈઈશે પૂછીૌં, કુશળ ક્ષેમની વારે; સમાચાર પરસ્પર જાણ્યા, હરખ્યા સઘળા સાથરે. કડવું દુર સુ-રાગ સામેરી, નળરાયનું રૂપ પ્રગટ સાંભળી, સંસાર સુખીયેા થાય રે; પરમ લજ્જા પામીયા, દુખી થયા ઋતુપર્ણરાય. હાવાં હું શુ' કરે. એ સેવક કરીને ખેલાવીયે, નવ જાણ્યેા નૈષધરાયરે; ધિક્ક પાપી હૈ' આતમા, હવે પાડું માહારી કાય. હાવાં હું શું કરું. જવ મન કીધું દેડ મુકવા, તવ હવેા હાહાકાર; જાણ થયુ' અંત:પુરમાં, નળ ભીમક આવ્યા ખાહાર. હાવાં હું શું કરૂ?. હાંહાં કહીને હાથ આયે, મળ્યા નળ ઋતુપૂર્ણ; અશ્વનચું કામ, હાવાં હું શું કરે. સહુ નરનાથરે; સેવે હાથ. હાવાં હું શું કરે. એશીયાળા અધ્યાપતિ, જઇ પડ્યા નળને ચણું, હાવાં હું શું કરૂ'રે. પુણ્યશ્લોક પાવન સત્ય સાધુ,જાયે પાતિક લેતાં નામરે; તેઢુવા પુરૂષને મેં કરાવ્યું, જેહેતુ દરશન દેવ ઇચ્છે, તે થઇ એઠા ભમ સારથી, ગ્રહી પરાણે શત સહસ્ર જેણે જગ્ન કીધા, મેરૂતુય ખરચ્યાં ધનરે; તે પેટભરી નવ પામીયા, હુ પાપીને ઘેર જેહેનાં વઅથી લાજે વિદ્યુન્નતા, હાટક મૂકે તે મહારાજ મહારે ઘેર વસ્યા, કરી કાંબળું પરિધાન, હાવાં હું શું કરે. મેં ટુંકારી તિરસ્કાર કીધા, હસ્યા પુરના લેકરે; ત્રણ વરસ દાહલે ભાગવ્યાં મેં, ન જાણ્યા પુણ્યશ્લોક. હાવાં હું શું કર આળસુને ધેર ગંગા આવ્યાં, ઉઠી નહી’ નાહાયા મૂરખરે; અન. હાવાં હું શું કરૂ?. માનરે; તે ગતિ માહારે આજ થઇ મે, જાણ્યા નહીં' મહાપુરુષ. હાર્વા હુ‘શું કરે, શ્રાવણુકીટને શેર જાયે, જેમ ધરાધર શેષરે: જેમ નીચ મનુષને ધેર જાયે, ભિક્ષાને મહેશ. હાવાં હું શું કરે. જેમ ચકલી માળે . આવે, ગરુડ ગુણુભારરે;
તેમ માહારે ઘેર આવી વસ્યા, વીરસેનકુમાર, હાવાં હું શું કરૂ?
