૨૦૬ પ્રેમાનંદ ભટ. ક્ષણ. જુનાગઢમાં આવિયા, મેહતા લાગ્યા પાયરે. સ્તવન સ્તુતિ પૂજા કરી, પછે માંડી પાટ સુખદાયરૅ, કડવું ૪ ચું. રાગ ધનાશ્રી. ખાખસે પડે. પત્રજ આપ્યુ, મેહેતાજીને હાયજી; વધામણી કાગળમાં વાંચી, સમા વૈકુંડનાથજી. મામેરૂ પુત્રીતે કરવુ, ધરમાં નથી ખાટા દામજી; ત્રીમકુછ તેવામાં રહેજે, દ્રષતષ્ણુ છે કામજી. ભેાજન કરાવી દક્ષણા આપી, મેહતા લાગ્યા પાયજી; મેાશાળુ લેઈ અમે આવિ, પા કીધા વિદ્યાયજી. નરસૈં મેડૂતે ધેર તેડાવ્યા, સગા તે વૈષ્ણુવ સંતજી; માસાળુ લેઇ આપણે જાવું, છે વરખાનુ શ્રીમતળ, જૂની વેલ્સ ને ધૂર વાંકી, સાંગી સેમ કોના તળાવા તે કા પિંજણિયા,બળદ મહેતા મામેરે ચાલ્યા, સમા શ્રૂષ્ણુ સખિયે સધાતે ચાલી, વેરાગી ભાગીછઠ્ઠું યાએ માગીછ. શ્રી જગદીશજી; દશ વીશ. બાળમુકુછ દિન જી. તેમાં દામાર સંપુટ ત્રાંબાની ડાબુડીને, કોહાર કરીને રાખ્યા, વૃક્ષની પૂરું કાથળેા આંધ્યા, માંહિ બન્યાં વાજિંત્રજી; ગાંઠડી એક ગોપીચંદનની, તુળસી કાષ્ટ પવિત્રજી. માસાળાની સામગ્રીમાં, તિલક તે તુળસીમાળ%; નરસૈંયાને નિર્ભય છે જે, ભાગવરો ગોપાળછે. અળહીણુા ખળા શુ હીડે, ઠેલે વૈષ્ણવ સાથ; સાર પાડે તે ઢાળ ચઢાવે, જે જે વૈકુંઠ નાચ્છ. એક બળદ ગળિયા થઇ એસે, આખલા તાણી જાયજી; પૂઢચાને પુષ્ઠ ગ્રહી ઉડાડે, કૈાતઃ કાટી થાયજી. સાથે સાલ જાજવાં દીસે, રથતણાં બહુ વછ; સાંગીતા સહુ શબ્દજ ઉઠે, ચૂવે છે બહુ છ ચડે એસે ને બળ ઉતરે, લેરામકૃષ્ણનું મધ્યાને મેહેતાછ આવ્યા, જોવા મળ્યું ઉતા ગુ' જાણે. વૈષ્ણવને અહિંસા, વિષયીપુરના કાડ પેઢુાંતાં કુવરવહુનાં, મામેરૂ છે નામજી; ગામજી. લેાકજી;
