આમેરૂ વલણ. રાક મામેર' મેહતા લાવ્યા, જી વૈષ્ણવની વસાત; અદ્ધિ માળા આપશે તે, પેડ઼ેરશે નાગરી ન્યાતરે કડવુપ સુરાગ માર્ હસે; સુણી શ્રીરંગ મેહેતા આવ્યા ધાઈ,ભાવે ભેટયા અને વેવાઈ, મળ્યા જમાઈ જમાઈના ભ્રાત, મળ્યેા સહુ નાગરના સાથ કપટ ભેટી પાછા ખસે, જોઇ જોઇ સામગ્રીને ઉતરવા ધર આપ્યુ’ એક, ઝાઝા ચાંચડ મર વિશેક ખાડા ટેકરા વસમેા ઠામ, ઉપર નળિયાનું નહિં નામ. કાણું છાજ ને જૂની વળી, ભીંત્યા દેદશ ખેવડ વળી, ઝાઝા માંકણુ ઝાઝા ખૂઆ, ત્યાં મેહેત!ના ઉતારા ; વેવાઇ ગયા ઊતારી કરી, ખેલે હસણી નાત્યનાગરી, કુંવર વહુને વૈષ્ણવ ખાપ, દર્શન કરને ખાઇએ પાપ; મેહેતાને જોવા હરખે ભરી, ઘેર ઘેરથી ચાંલી સુંદરી. મન વિના મેતાને નમે, સારૂ' થયુ' જે આવ્યા તમે; મહા માંહિ કહે સુંદરી, મેહેતા દીઠું દીઠા હરી. સાથ કેવા ફૂટડા, એને પરમેશ્વર ઠંડો; બુ કુંવર વહુનું ભાગ્ય દુઃખ, એવુ‘ કહીને મરડે મુખ. જુએ બળદ મૈતાછ તણુા,બગાઇએ શબ્દ કરે છેષણા; વજાડરશે મંડપમાં ચંગ, નાગરી નાણમાં રહેશે રગઢ આ ગાંડી વળગાડિ લટકે, તાળનાં જોડાં બાંધ્યાં પટકે; તુળસી કાષ્ટતણોએ ભારા, હવે મામેરાના શા ઉધારો. પ્રબમાં તુળશીદળ મૂકો, ઉબા રહીને શંખ કશે; વેરાગી હરિના ગુણુ ગાશે, એટલે માસાળુ પૂરું થાશે. એમ નાગરી કાતક કરે, ટાળ કરીને પાછી રે; કુવરબાઈએ જાણી વાત, મેાસાળું લઇ આવ્યા તાત. ઉતાવળ મળવાને ધશી, મેલી નદી ભરમે આ શુ પિતા પુત્રિને શ્વેત, શને કરવા આવ્યા લન્વયુ' સાત પેઢીનુ' નામ, સાથે વેરાગીનું શું કામ; શુ' મળવા ચામાં એકલાં, એ બાપથી નબાપાં ભલાં. કશુ ખેલ એવે સાંભળી,કુવરબાઈ એટલી પાછી વળી; નક્ષુદી શુ' સુચ્છર આવી, પુઠળથી ખાઈ શું બબડી. હુશી; જેત,
