મામૈટ્ ૫. લગાર ભરણુ નમાજુ શીશ, વિભીષણ કીધા લંકાધીશ; તાા કુટુંબ સહિત તે માછી, નવ પામ્યા જનમપીડા પછી. છે. ઢોહલી વેળાના સાથી, તમે ગ્રાહથિ મૂકાવ્યેા હાથી; અટુક વેત્ર થયા વામન, જાતું રાખ્યુ ઈંદ્રાસન, પ્રશ્ન પંચળતુ’ દુખ જાણ્યુ, પૂર્યાં ચીર નવસે નવાણુ; કારથી છતાડયા પારથ, કુરુક્ષેત્રમાં હાંડયા રુકમાંગદ તા। સસાર, હરિશ્ચંદ્રની કીધી વાર; શખ પૂજતા રાજકુમાર, ચંદ્રહાસ રાખ્યા ત્રણવાર. તમે સુધન્વા મળતો રાખ્યો, જો પિતાયે કઢામાં નાંખ્યો; વેહેરાતાં નવ રાયે। રજ, મુગતી પામ્યા મુરધ્વજ, ખાંડવ વન ખેંગ લીધાં રાખી, ગુજધટા તે ઉપર નાંખી, વિદુરની આરોગ્યા ભાજી, તેની પ્રીતે થયા તમે! રાજી, સુદામાના લેઈ તાંદૂષ, નવનિધ આપી તે અમુલ્ય; મદ્ મધવાના મનને હા, લીલાએ ગેાવર્ધન દાવાનળ પીધા જદુરાય, બળતાં રાખ્યાં ગેપી કુબજાની તમે લીધી અરચા, તમે લેાકતણી સહિ ચડ્યા. થા ગાય; અનાથ તમા મારે એક દીનદયાળ, હું સેવકની લેજે સભાળ; છે દામાદર દક્ષ, હુ સરખા સેવક છે લક્ષ તમારી પક્ષ, પરમેશ્વર થા™ પ્રત્યક્ષ; મારે માથે દુખનાં વૃક્ષ, તેથી લાજે તમારી પક્ષ. ધનવંત છે નાગરી નાય, તેમાં દુર્બળ મારી જાય; દુખે દુભાયે તેત્રિશ ક્રેડ, કલ્પવૃક્ષને લાગે ખાડ શાબા વૈષ્ણવની જો ગઈ, ફળા તમારી જાખી થઇ; મુને સાં થઈ લાગ્યાં જન્મ, તમને નિદ્રા આવે યમ. સગાં સા એસાાં આણી, પુત્રિના કરમાંહિ પંગાણી; કાવટી, પુત્રિને મધ્યાહૂન ઉપર થઈ એ ઘટી, વેજુલા છે વાણી થાયે ચટપટી. આવા વેળા વટી; કુંવરબાઈ તારે આશરે, હું દુર્બળથી અર્થ ન સરે. શુ સૂતે વૃંદાવન માંય, ત્યાં શું રાધાર્જિં લિતા વિશાખા ચંદ્રાવી, તને ઉત્તમ નારિ કા મળી. ચાંપે પાય; વીસરી; રંગમાં જાયે શરવરી, તેણે ભક્ત ગયે જાગી જોરે જાપતી, સાંભળ સેવકની ખીરને જેમ કરુણા કરી, સર્યે દર્શન દીધુ ભક્ત એક દામેરછ, તેનું પય પીધું તમે “રજી, વીનતી. હરી;
