૨૦ મૈમાનદ ભટ. પાયજામા નીમા પડી, જામા અવળા અપન વઅતણે તે વરસાદ વરસ્યો,જ્યાં દોશી કરુાસિન્ધુજી. આજુબંધ બેરખા અતિ સુંદર, વેઢ વીંટીયેા છાપજી; ફુગટ્ટુગી માળા ને માળિયાં, આપ્યાં મેતિ અમાપજી. કાને કદર ને કઠે પેાંચી, કાને સાંકળભાળજી; કનક કડાં ને કામે કડકુંજ, જાવ સાફ ઝભાળજી. પેહેરામણી પુરુષોને પહેાતી, તેથા અબળા સાયજી; પિયળ કાઢીને ખાધે મૂકયાં, પટકુળ નાના ભાણજી. ગંગા વહુને ગયાણી સાડી, સુંદર વહુને સાળુજી; ગારે અંગે સુંદર ભે, માંડું કાપડુ કાળું છે. બિલી વહુને છાયલ ભારે, ભાય તે રાતી ધોળી; કોડ વહુને લગેર આપી, પ્રેમ વહુને પાળીછ. રામકુંવરને કૃષ્ણુવરને, આપ્યા ઉત્તમ ધાઢજી; છેલ વહુને છીંટજ આપી, નાની વહુને નઢિચ્છ. પાન વહુ તે પીતાંબર પહેરે, તાકે બચ્ચીબાઇજી; રૂપકુવરતે રાતે સાળુ, દેવકુવર દરિયાઇજી. શામકુંવરને સોનેરી સાળુ, ગુણકુંવરને ધરચોળું ; લક્ષ્મી વહુને લાછા વહુને, લાલ વહુને જશોરે જશોદા છવી, જમુના ચરણા ચાળી ને માનખાઇ ને વેલ પટાળુ છ જાનિક વહુયેજી; ધરસાડી, પેઢુરી ઉભાં સહુયેજી. વહુને, રભાવતી ને રૈયાંજી; જૂનાં કાઢીને નવાં પેહેરાવ્યાં, હેઠાં મૂકી છૈયાં. છાબની પાસે છખીલે બેઠા, જે જોઇએ તે આપેજી; મશરૂ ગજિયાં ને ગુજિયાંણી, ગજ ભરીતે કાપેજી. પાઢ પીતાંબર અતલસ અબર, ચાળે ર'ગે ચીરજી; શોભે સુંદર ભાષ નવર'ગી, પૂતળિયેા તે કાર સાડી જરકશિની ઓઢણી, ચળકે સુ`દર જોરજી; કેસર છાંટવા ધેાળા સાળુ, ક્રૂરતી કસબી કારજી, ચંદ્રકળા તે મારવિ શોભે, દરિયાઈમાં રજી; અતલસ પાંચપટા આભૂષ,સાના રૂપાની મેહારજી.. કાતે અકાટી કાને ટી, ગળુધ બહુ મૂલ; કાને ભમરી ને સેથા, ત્રસૈથિયાં શીશલજી. કા મહેતા પાસે માળા ભાગે, ઊભી રહી કર જોડેજી; કેટલઍક પોતાનાં બાળક, મેહેતા આગળ આડેછ,
