૨૩૪ ×ાનદ ભા કાંઇ ધાતુપાત્ર કરે નહીં, આવ્યા તુબ લેઈ; વસ્ત્ર નથી કઇ પેહેરવા, મારા બાળસનેહી, કે સુખ ની સ`સારવુ, કાંઇ કર ને દેજે; ભાભી અમારો વઢકણાં, તે શું લેવિ શાષે. કે શુ ઉદર ભરાતું નથી, તેણે સૂકી દેહી; એ દુઃખમાં કર્યુ દુઃખ છે,મારા પૂર્વસનેહી. પછી સુકામેચ્છ ખેલિયા, પ્રભુને શીશ નામી; તમાં અજાણ્યુ કાંઈ નથી, છે અતરામી અમને તે! દુઃખવિજોગનું,નહીં પ્રભુજી પાસે; આજ હરી હુંને જો મળ્યા, પિંડ પુષ્ટજ થાશે, કડવું ૧૦ મુરાગ રામગ્રી, પછિ શામળિયા ખેલિયા, તને સાંભરેરે; હાજી નહાનપાતી પેર, મને કેમ વીસરે; આપણુ એ મહિના પાસે રહ્યા,તને, હાજી સદીપ ઋષિને ઘેર મને. અન્નભિક્ષા માગી લાવતા, તને. હાજી જમતાં ત્રણે ભ્રાત; આપળુ સતા એક સાથરે, તળે. સુખ દુઃખની કરતા વાત. પાછલી રાતના જાગતા, તને. હાજી કરતા વેદની ન્ય; ગુરુ આપણા ગામે ગયા, તને. હાજી જાચવા કાઇક મુન્ય, કામ દીધુ ગાયે, તને. કહ્યુ લેઈ આવેને કાષ્ટ; શરીર આપણાં ધે રોડ; ઊકળ્યાં, તને, હાજી માથે તપ્યું. અરીષ્ટ. કહેાવાડા ધર્મા, તને. ઘણું દૂર ગયા આપણે વાદ વદ્યા ત્રણે બાંધવા, તને. હાજી ક્યું માટુ' ખાડ. ત્રણે ભારા બાંધ્યા દારડે, તને, દ્વાછ શીતળ વાયુ વાયે બ્રશે, તને, ટાઢે નદિયે પૂર આવ્યું એકે દિશા સૂઝી નહીં, તને. થયા ગુરુજી ખેાળવા નીસર્યા, તને. કહ્યું આપણને હૃદ્દિયાશુ ચાંપિયા, તને, પછે ગારાણી ગા ધ્રુતાં હતાં, તને. હતી ઘણી મેં નિશાળેથી કર વધારિયે,તને. હાજી દીધી ઢાણી તતખેવ, , તને. ધન જ્ઞાન થયું ગુરુપત્નીને, તને. તમને ગુરુક્ષામાં આવ્યા બારે મેહ; દે મૂશળધાર; વીજતંણા ચમકાર. અને કીધું તે કે; તેડીને લાવ્યા ઘેર. ગાવિ દે ગાવિદે ગાવિ દે. ગેવ'દ. ગેવિ દે થરથર વચ્ચેા ધ્રૂજે મને. મને. મને, જાણ્યા જગદાધાર; ભાગિયું, તને. હાજી મૃત્યુ પામ્યા જે કુમાર, મને. મને. મી મને. મને. મને. મને, મને. મને મને મને. માગ્યાની ટેવ; મને. મને. મને. મને. મેં સાગરમાં અપાવિયુ, તને, તમે ક્યાં સસ પાતાળ; મને. હું પચાનન શ‘ખ લાષિયા, તને. કાછ દૈત્યને આણ્યા કાળ મતે.
