વિભ્રમ અગ. ૨૭૭ રૂપ રંગ ઊભા એકાંત, તેમાં જુ દેખે બ્રાંત; અન્ય નથી અખા કો કાળ, આપ આદે દઇ એવું ભાળ્ય. ૩૬૮ શ્વાન સ્વચ ગ બ્રાદાણુ જોય, રામ થકી અળગા નહી કાય; તત્વ એકને ચૈતન એક, નામ રૂપ ગુણ કર્યું અનેક; આપે અખા ચલાવે ખેલ, એમ સમજતાં પડે ઉકેલ. ૩૬૮ ચ ખરા તે ઉંચ ન જાણું, નીચ તે વહુ ની નિવેણુ; ઉંચમાં રામ અમણે નથિ ભર્યુંt, નીચ પિડઠલે નથિ કર્યું; કહે અખા સપનામાં ખયા, જેમ છે તેમ જોઇ નવ સા. ૩૭ મુલ સૂજ જેડુને ઉપજે, તે નર કાંઇ જે ન કે તજે; માલ જોઇને વારે ઘાટ, ધ ન ગણે નખસિખ મટે; અખા સઘળા મૈયાપાર, જોતાં વસ્તુ વિચારૈ પાર. ૩૭૧ એક જ્ઞાનીને બીજું નાવ, તયા, તાર્યાને એને ભાવ; ભુપત ભીખારી ગલ ગાય, ચેતન જાણી તાર્યા જાય; આવ અંત ન ગણે તે વેૐ, અખા વસ્તુવિચાર રહે. કકર સર્વાતીત સર્વ રૂપે સા, એવુ' ચૈતન સમો સદા; તેમાં આવ્યા યાદે લાક, અદકું એછુ થઇ ગયું ફકર અખા મેટા તે અનુભવ વડે, હૈયે ઉષાધ્ય કરવી નવ પડે. ૩૭૩ કાં પરાક્ષ જીવે પરમેશ, તે રેશે આપે પુ શેષ; ભાવાંતરતા પડિયા ફેર, અભાવ મેઢું અધેર; અહં બ્રહ્મ સમ માન્યા ભાવ, ત્યારે અખા સ્વતંત્ર સાવ. ૩૭૪ અહબ્રા ાપી રહે થલ, પ્રત્યે પરમેશ્વર ઉગ્યે શ સા સર્વા ચાલ્યું જાય, તું અણુબ્તા ઉભેા શાને થાય; અખા તપાસી જો તુ તુને, તન જડે ખાર જે મૂલ્યેા કને. ટપ્ વેચન ભાત સત્ય કરી, આપાપુ' સંભાળે એ સૂકીને ચશ્માં ભલા, તેવલેણે પડશે વા; નહી પામે। આતમ નવનીત, અખા આણ્ય તું નીજ પત્તીત. ૩૬ પુન્ય રાખ્યું નવ જાએ પાપ, અમિ રાખ્યાતા રાખ્યા તા૧૬ જોસ કરે પણ લાગે જાળ, શૈલે તેમ વધે જંજાળ; અખા તે માટે વસ્તુ વિચાર, જે હસ્તા રમતા પામે પાર, રૂ વસ્તુ વિચારે એટલે લાભ, નિર્વિકાર સદા ૩ આભ; ફાટ બ્રહ્માંડ ઉદરમાં રમે, આપ આયાસ નહી કે સમે; અવ્યવ્યેા લક્ષ એવા છે સદા, અખા હે દ્વૈત આપૃા. ૩૮ સર્વે સુખની સીમા જ્ઞાન, જે સકલ તેજનું આપ ભાન; સિવ રથ બેઠે જે નર, તેને તિમિર ક્રમ આવરે;
