અખા. દૂારે લક્ષ વિના કહેણી જોઇ અખે, ભક્તિ દલ ફુગક જ્ઞાન લખૈ. ૪ર૩ જ્ઞાની છે ડરિંતુ નિન્જ રૂપ, વન વિના કેમ કહિયે ભૂપ રાજપૂત્ર દળણુ નવ દળે, કાળ માયા જેને રહે; શેષ શકરનું જીવનજ્ઞાન, એવી નિષ અખા નાણુ સાન. ૪૨૪ ૩ખુધી કુતર્ક ને જ્ઞાનજ કહે, વિષય દભ ભક્તિ કરે ગ્રહે; ધિ ક્રોધને કહેવરાગ, હુંસઅ સને એકાયા કાગ) ત્રણને નાન્યેા અખા રિદાય,જેમ રૂપા ભરેાસે શીપતી આય. જપ જ્ઞાનતા મેમા અતિ ઘણા, તે જાણે જે વિરલે જણ્યે; ધ્યે ધ્યાતા તેણે પદ નથી, નિરાલંબ પદ એટલા વતી; કય્યા ભણ્યાનું નહી ત્યાં કામ, જો પ્રીછે અખા નિજ ધામ, ૪૨૬ ઉર્ડ હાથ તરુ ચંદનતણેા, ઉગે વણ વાગ્યેા હાય નહી ઘણા; બ્રહ્મવેત્તનું એ દૃષ્ટાંત, કૃત્ય રહિત જો હાય મહાત; એક ચિહ્ન ન હોય તે વિષે, તે સરખા અખા તેને લખે. ૪૨૭ છાપા તરૂએે તરૂ નત્ર ક્રૅ, તેમ બ્રહ્મવેત્તા કાંઇએ નવ કરે; ફૂલ એક નાડુ તે વિષે, અચિન તકેરાં કૂળ નખે; નિજપદ એઠા રહે તે વીર, નિત્યાનંદ અખા છે ધીર. ૪૨૮ જેમ ક૫દૂમથી ધિ નીપજે, પાતે કાંઈ ભજે નવ તજે; સામાન્ય સંપજ છૅ, પાતાના અનુભવ ન ચળે; વિદેહીતણી હાય એવી રીત, ગ્રહે અખા જો ઇચ્છે છત. ૪૮ બ્રહ્મરસ જેને ઘટ ઠરે, તે ત્રિલેાકની સ્થિતિ નવ કરે; નવદીસે તેને ૫૬ રહે, દીસે તેને જાણી ખહે; થતાં પહેલા જેવા તે, તે એવા અખા છે તેા, ૪૩૦ ધ્યાતાને ધ્યે જે બે રહે, તા કૃત્ય ન ખુટે ન ટળે ભે; ધ્યાતા પ્રેમય જારે થાય, તે તપાધ્ય સર્વે રહી જાય; થે રહે સ્વસ્વરૂપ વિષે, તેા જ્ઞાનવત અખા વેદ લખે. ૪૩૧ વેષવિચાર અંગ દર્શન વેતણી કહું વાત, પંથ પુરાતન સઘળી ધાત; સ્વઇચ્છા એ અવધૂતજ રહ્યા,પદ્ધે ચાલ્યા આવ્યા કયાં તેને ગ્રહ્યા; શિવે વૈષ ધા અભિનવ,તે પેહેલે અખા કેણે અનુભવ્યેા. ૪૩૨ રાજવેષ ધરે તેમ રાજ,પથ રહે કાંઈ ન સરે કાજ; મત કારણુ એનુ કાંઇ નથી, નિરાવે વર્તે તે જતી; સેજમાંહે મહાપુરુષજ રહે, ખાદ્ય દૃષ્ટિ અખા વેશને શ્વે. ૪૩ઢ શેષ શકર મુનિ જે પદ રમે, તે પદ્મ પ્રી અખા કાં ભમે;
