ખા. સત અંગ દશરથ પેઢુલા હતેા જે રામ, નંદ વસુદેવ પેહેલુ કૃષ્ણનામ; ગ્રેવીસે તેમાંથી થાય, પણ તે કાંઇ આવે ન કે જાય; અવિનાશી લેશે તે સત, ત્યાં કારણુ હૈતભાસી તે નાહે સત, મનમાં આશા માયાતણી, જેમ એ નહિ દર્શન તે ૫૫. ૪૬૮ ખજીના કીરત ખાર હતીઃદંત; ચલાવે ધણી; ઊગી શ્રમ. ૪ બ્રહ્મભસસે આવ્યે ભ્રમ, અખા સરાડે અગમ પંથને જઇ નવ સકે, ુ' અન શ્વાનજ ભખે; પરાધીન રહે દેવાન, ખુબવાણાને નહિ ત્યાં સાન; અખા અણુજાવું રહ્યું આપ, જન્મ ધરે સાથે પુન્ય પાપ. ૪૭૦ જો ભુંડા તુ છે ચિદ અશ, જોને વિચારી તા વશ; તું રાજપુત્ર કાં દીનમાં ભળે, કાં વિચારા વરધર કરે; નિજ પદ એસ ટળીજા જં, એમ અખા ૧૬ પામ્યા સંત. ૪૭૧ પૃથ્વી પ તેજ વાયુ આકાશ, એ જાણુન તે નાશ; હઁસ ભખે કમળના તત, તેમ આપ વિચાર કરે મહત; કલણારહિત કાઈ નિબંધ, નરઆકારે અખા ગે:વિ. ૪૭૨ નિ અંતર્ગત મુદ્દા, કૃપવાન ધીરજવંત સદા; રાગ વિરાગ નહી તે વિષે, અહંકાર નિરહંકાર કે નવ લખે; નિરાધાર અા કે વીર, જગત તુણવત્ સહિત શરીર, ૪૭૩ બ્રહ્મવેત્તા રહે તુર્યાપાર, તે બાવષ્ટિ શશ કરે નિરધાર; ત્રણ અવસ્થાને વિષે, તુ ઊધીને કશુ લખે; જેહુ લખે તેવા તે થાય, જાથ અખા રહીને જાય. ૪૭૪ અદ્મવેત્તાને જીવ નવ કહે, રાત દિવસ એકઠાં નવ મળે; ત્યાં કાણું નહીં તે જીવ અચેત, શિવપદ એઠ, સર્પ લે હેત; ઉચે આસન એસે કાય, નીચી ભૂમીકા દેખે સાય. ૪૭૫ જગતી તે ચર્મતે વિષે, ખેલનારાને કાય નવ લખે; પાંચ તત્વની એથે રહે, હાયેહાથ અખા ખેલે લહે; દરશે। હા તે કેજો હા, વિનદર્શન મન વાયા વા. ૪૭૬ સુવંણાગર સાનીને ભેગ, ખીજા લેાકતે ન મળે જોગ; તે સસલાં જાણી સુકી જાય, અનુભવિ હોય તે કરે ઉપાયક અનાયાસે થાય એક લવી, રિધ પામે અખા અભિનવી, ૪૭૭ અણપામી રબ્યુનું ઘર લઘુ, ચિત્ર વિચિત્ર જેતે વિષે રહ્યુ'; શુદ્ધે બુધે વિચારજ કર્યેા, બીજો ઉપાય નથી ઊશ; ઉત્તમ મધ્યમ સ્વમાં કૃત્ય, જાગે અખા થાય સર્વે થૈ. ૪૭૮
